En zo zit ik hier te werken

Het is weer eens zover. Het uitstellen. Voor zondag 1 oktober moet ik mijn dossier Middelnederlandse Literatuur inleveren. Eigenlijk moesten we het in juni inleveren. Maar juni was druk. Druk met tentamens en druk met zatzijnvanschool. Ik nam me toen voor om nadat ik terug was van vakantie de opdrachten zo perfect te maken dat meneer O-to-da-man (voor het geval ie zichzelf googled) dat ie blij zou zijn dat ik had gewacht.

Uiteraard kwam er vanalles tussen, ik werkte, ik had plezier, ik ging op kamers, ik werkte nog wat andere achterstallige opdrachten weg (beide met succes), maar het dossier in orde maken bleef ik maar uitstellen. Het dossier begon zo steeds zwaarder te drukken op mijn gemoedstoestand en zo verstreek de tweede inleverdatum ook, eind augustus.

De eerste maandag na de gestelde inleverdatum meldde ik mij op zijn kantoor. Op dat soort momenten heb ik spijt. “En, moet ik het vak nu over doen?” Ik had geluk dat hij er geen baat bij had – omdat het vak zo veranderde – en zo kreeg ik een nieuwe, ruime inleverdatum, 1 oktober. Maar september was ook druk, met school, met werken voor de universiteit (ook school dus) en nog meer werken. Met op kamers zitten. Niet eens zoveel plezier dus.

September is bijna om en weer drukt het dossier zwaar. Maar nu is er geen ontkomen meer aan. Zo zit ik hier te werken aan mijn dossier Middelnederlandse Literatuur. En wat is nu eigenlijk het probleem?

Ik moest nog twee opdrachten. Eentje over Anthonius De Roovere en eentje over Jacob van Maerlant. Maar het zijn allebei opdrachten die je niet “even” typt. Ik heb echter nog veel meer van dit soort opdrachten gemaakt en ik snap werkelijk niet waarom het me zoveel moeite kost om door te zetten en de essays van resp. 2000-3000 woorden en 1500-2000 woorden te typen. Alle andere opdrachten houd ik nu zo’n beetje allemaal goed bij… Alleen die twee essays kosten me onbeschrijflijk veel moeite.

Morgen om 17:00 uur (zaterdag dus) sluit de Universiteitsbibliotheek. Dan moeten ze er zijn, minstens 4000 woorden. Ik zit al bijna op 1000 in deze log… Maar ja, die tellen niet…

Dus dan gaan we maar verder.