VFM: Ratatouille

VakantieFilmMarathon 2007 (goed)

Het is kerstvakantie, dus is er weer een ditisstefan.nl vakantiefilmmarathon. Stefan bespreekt zo’n beetje alle goede en minder goede films die hij sinds de vorige vakantiefilmmarathon heeft gezien. Iedere dag wordt een nieuwe aflevering gepost, met daarin één uitgebreide bespreking en twee kortere. Deze keer een reeks blockbusters voor het hele gezin: ‘Ratatouille’, ‘Pirates Of The Carribean: At World’s End’ en ‘Harry Potter & The Order Of The Phoenix.’

Ratatouille

Ratatouille 2007 (imdb)
Genre: Animatie
Met: Patton Oswalt (The King Of Queens), Ian Holm (Lord Of The Rings, Garden State), Lou Romano (Cars) e.a.
Regie: Brad Bird

In Ratatouille wordt Remy de Rat (alliteratie) gescheiden van zijn familie nadat hij zijn kooktalent weer eens tot uiting moest brengen. Hij komt in Parijs terecht, in de keuken van het restaurant door de inmiddels overleden Gusteau. Ook daar op dat moment is Linguini, de nieuwe, klunzige vuilnisjongen die graag wil leren koken. Stiekem probeert hij de soep een eigen touch te geven. Dit mislukt finaal, maar Remy weet de soep toch te redden. Sterker nog: hij is lekkerder dan normaal. Remy is en blijft echter een rat en Linguini wordt opgezadeld met de taak hem te vermoorden zodra hij wordt ontdekt. Maar Linguini realiseert zich dat Remy een heel bijzondere rat is. Linguini wil eindelijk een keer een baan houden en Remy wil alleen maar koken (maar kan dat niet zonder ontdekt te worden door mensen). Ze besluiten samen te werken, zo goed en zo kwaad als het gaat. Maar mensen houden niet van ratten, wat het werken bemoeilijkt. En ratten houden eigenlijk ook niet van mensen, wat met name problematisch wordt wanneer Remy’s familie ook in Parijs belandt.

Ik had van tevoren niet bepaald hoge verwachtingen van deze film. Ja, het is een film van Pixar/Disney, dus dan zit je meestal wel gebakken als je zin hebt in een kwalitatief oké verhaal met mooie plaatjes erbij, maar toch, het idee sprak me niet aan (misschien vanwege het feit dat we een rat in huis hebben – gehad – die niet bepaald zo kieskeurig is en gewoon de hele prullenbak nacht na nacht overhoop haalt. Maar goed, het viel allemaal heel erg mee. Het verhaal is niet bepaald origineel, maar het bevat genoeg aardige elementen om een leuke avond te hebben. De film bevat een aantal leuke vondsten. Zo is Ego, de criticus, perfect getekend en is de (imaginaire) Gusteau bij tijd en wijle hilarisch. Slechterik Skinner irriteert in eerste instantie, precies wat een slechterik in een grotendeels op slapstick draaiende film moet doen. Nooit ben je écht bang voor het opdondertje, maar dat lijkt ook precies de bedoeling.

Leuke avond gegarandeerd.

Ook gezien:

The Pirates Of The Carribean: At World’s End
Zonder teveel weg te geven: dit derde deel van de trilogie sluit zo’n beetje alle verhaallijnen uit de eerste twee delen af, hoewel er ruimte blijft voor een vervolg. Desondanks wordt in de film gepoogd de cirkel rond te maken. Ik vond het einde betreffende Will en Elizabeth niet bepaald bevredigend en ik had meer dan één manier gezien om dat einde te vermijden. Desondanks hoop ik dat, mocht de serie worden voortgezet, er niet te geforceerde pogingen worden gedaan de twee goed in het verhaal te krijgen. Dan liever een gastrol of iets dergelijks. Jack Sparrow was in deze film wederom in topvorm, maar zo tegen het einde betrapte ik mezelf op het verlangen naar een echte Johnny Depp film. Jack Sparrow is en blijft een geweldige creatie, maar ik hoop dat Depp, die in de afgelopen jaren vrijwel uitsluitend piraatje heeft gespeeld (en in Corpse Bride van Tim Burton de hoofdrol vertolkte), nu weer eens iets heel anders gaat doen. Het derde deel bevat alles wat je verwacht, maar dat is het dan ook. Meer is er niet.

Harry Potter & The Order Of The Phoenix
Na drie vrij matige films, wist de vierde verfilming van de boeken over Harry Potter me pas echt te boeien. In een eerdere post gaf ik aan dat het vijfde boek tegenviel, maar als film heel goed zou kunnen werken. Inmiddels heb ik de film kunnen aanschouwen. De eerste tweehonderd bladzijdes van het boek leggen we in vogelvlucht, gelukkig. Daarna is het verhaal nog wat versimpeld, wat enkele verschillen met het boek oplevert. De film is echter niet zo goed als de vorige. Sommige scenes hadden effectiever, krachtiger, kunnen worden opgenomen en het is op zijn minst vreemd dat special effects uit de vorige film (bijvoorbeeld communiceren via de open haard) nu totaal anders zijn vormgegeven. Een kniesoor die er op let, maar dat ben ik dan maar. Ook het gebrek aan geesten op Hogwarts is een tegenvaller, hoewel de Weasley twins op aardige wijze de honneurs waarnemen. De film boeide me echter wel van begin tot eind en belooft veel goeds voor de laatste twee delen. Die delen hebben dan ook het voordeel van een sterker plot.

Morgen in de vakantiefilmmarathon: Het Engelse Alternatief

2 reacties

Aan wie leent Patton Oswalt zijn stem? Ik vind hem namelijk – gezien zijn acteren in The King of Queens – uitermate geschikt voor de rol van rat 😉

Geef een reactie