Jens Lekman + Kim Ki O @ Doornroosje

Op 25 februari 2008 stond Jens Lekman te spelen in Doornroosje in Nijmegen, de stad waar hij voor het eerst buiten Zweden optrad. Er waren niet veel mensen bij dat optreden, maar nu in 2008 is Doornroosje zo goed als uitverkocht. En terecht.

Kim Ki O

Een Turks alternatief meisjesduo dat muziek uit het straatje van Joy Division en deprielectronica maakt. Je ziet het niet iedere dag en ik denk niet dat ze bijzonder goed in de smaak vielen bij het publiek. Maar waarschijnlijk was het vooral even wennen. Ikzelf wist in eerste instantie niet zo goed wat ik ermee aan moest, maar tegen het einde van het optreden was ik bijna helemaal om. En vrouwelijke bassist rocks (waarover later meer). Feit is dat de band nog aan haar podiumact mag werken, dat de vocals aan eerste instantie aan de zachte kant waren, maar dat ze als mensen vast heel aardig zijn. En de muziek is ook niet heel verkeerd.

Jens Lekman

De vraag ‘was het concert van Jens Lekman geweldig?’ is natuurlijk lang niet zo boeiend als de vraag ‘droeg Jens Lekman You Are The Light nu op aan de zaal of aan Renée en mij’ (die gepositioneerd stonden op de plek waar hij overduidelijk naar wees.

Argumenten voor:

1. Hij wees naar ons, wij stonden precies op de plek waar hij naar wees, en we konden zijn hand aanraken. Daarnaast waren we in ieder geval vrij enthousiast mee aan het doen, ik in ieder geval.
2. Hij herkende ons na afloop bij de merchandisingstand. Ik had een 2006 t-shirt aan, het t-shirt dat ik in 2006 bij zijn concert in Rotterdam had gekocht. Toen heb ik hem niet ontmoet, maar hij had me in ieder geval gezien voordat we bij de merchandisestand kwamen, gezien het feit dat hij mij enthousiast aansprak als Hey! You’re the 2006 Guy!

Argumenten tegen:

1. In principe hield voor het wijzen wel een speech min of meer tegen de hele zaal en niet tegen ons. En in het verleden, als een band een liedje aan mij opdroeg zeiden ze altijd eerst iets tegen me (Turin Brakes in 2005).

Maar goed, ik vond het ook zo stom om het te vragen, dus nu heb ik maar een gesigneerde versie van de 7″ single van Friday Night At The Drive-In Bingo. En die is vet.

Het concert was erg goed. Jens was in vorm, al miste ik toch de blaassectie (vooral omdat die heel erg leuk was in 2006). Op de DJ na had Jens Lekman overigens nog steeds een geheel vrouwelijke band (bassist, cellist, violist, drummer). Gaandeweg het concert ontwikkelden we een obsessie voor het bassistmeisje. Ze leek de hele avond nogal verlegen en dat maakte haar behoorlijk schattig, getuige deze onscherpe foto:

Ze keek alleen de zaal in wanneer iedereen werd afgeleid door een muzikaal hoogstandje van een ander bandlid. Maar dan keken wij juist naar haar. Overigens blijkt ze offstage minder verlegen, getuige de smalltalk op Jens Lekmans site. Overigens wil ik u deze foto van dezelfde officiële site niet onthouden… Terese in al haar glorie (zoals altijd, klik om te vergroten):

Enfin, laat ik ook wat muzikaals zeggen: Jens kan nog steeds heel erg goed zingen en verhalen vertellen. De setlist was (ongeveer) als volgt:

I Am Leaving You Because I Don’t Love You
The Opposite of Hallelujah
It Was A Strange Time In My Life / Put You Arms Around Me
Sipping On The Sweet Nectar
New Directions
Black Cab
You Are The Light (al dan niet aan ons opgedragen).
A Postcard To Nina
Maple Leaves
Friday Night At The Drive In Bingo
Shirin
—
Encore 1:
A Sweet Summers Night On Hammer Hill

Encore 2:
A Little Lost (Arthur Russel cover)
The Cold Swedish Winter
Pocketful Of Money (ruim 7 minuten met gratis publieksparticipatie)

Hoogtepunten waren voor mij de gehele tweede encore, omdat het erg intiem was en toch vol overtuiging. Jens leek echt ontroerd door de hele avond. Erg mooi was dat. En omdat The Cold Swedish Winter een van mijn favoriete Jens Lekman nummers is, maakte dat de hele avond nog mooier. Oh, en natuurlijk The Opposite Of Hallelujah en A Postcard To Nina.

Velen die ik na afloop sprak vonden dit het beste concert in tijden. Ik vind het moeilijk zoiets te zeggen, gezien het feit dat ik net twee geweldige concerten van Turin Brakes heb meegemaakt, maar ik kan ieder geval zeggen dat I Am Kloot eind deze maand (en alle andere concerten die ik dit jaar nog ga zien) heel erg zijn best moet gaan doen om in de top 3 van 2008 te komen…