Er zijn heel veel slechte Amerikaanse dingen

Er zijn heel veel slechte Amerikaanse dingen, maar een van de goede Amerikaanse dingen is Amerikaanse Radio. Ze hebben namelijk heel veel lokale/regionale radiozenders en die zenden vaak toch voor een miljoenenpubliek (in ieder geval bijna) uit. Dus kunnen ze mooi artiesten regelen om fatsoenlijke sessies en interviews in de show te hebben. En die zijn dan ook nog van een lengte waarbij de 3FM-bazen bang worden dat het publiek de artiest misschien niet goed vindt en dan dus wegzappen. Neen, in Amerika krijgt een artiest gewoon een halfuur tot zelfs drie kwartier de tijd om muziek te maken en uitgebreid over het album te praten. Veel van mijn favoriete bands zijn al meerdere malen gestopt bij de KCRW studio in L.A. (Turin Brakes vier keer, maar ook Kings of Convenience, Elbow, Coldplay, Athlete etcetera) voor een gastoptreden bij het inmiddels monumentale Morning Becomes Eclectic of bij KEXP in Seattle.

Anyway, Morning Becomes Eclectic leek het aardig om het publiek eens bij zo’n sessie te laten zijn. Alleen moest die sessie dan wel iets langer en buiten kantoortijden… Dus eigenlijk hebben we hier een intiem concert met interviewpauze. Als artieste kozen ze Sia (die van ‘The Girl You Lost’ dat werd geschreven door Turin Brakes). Ik heb Sia nog nooit live gezien en ik was wel benieuwd hoe het allemaal live zou klinken. En dat is ook aardig van KCRW… Zo’n beetje alle sessies en concerten zijn online terug te kijken. Ook als je niet in Amerika woont.

Maar goed, niets vermoedend klik ik op part 1 (zie hieronder) en na de introductie door Nic Harcourt, de presentator van Morning Becomes Eclectic krijg ik bijna een shock. Sia is namelijk een beetje gek. Daar zijn alle muzikanten, verkleed als kindertekening nota bene, en ze beginnen meteen met ‘Buttons.’ Daarna trekken ze snel hun pak uit om ‘Little Black Sandals’ te spelen, met hulp van een tienjarig meisje dat de tweede stem doet. Ik had kippenvel (en het is best warm hier). Het is duidelijk, dit is geen doorsnee concert. Het is een heel vreemd concert, maar ook heel erg goed. Als je na de eerste twee liedjes nog niet overtuigd bent van de zangkwaliteiten van Sia (overigens het nichtje van Colin ‘I Come From A Land Down-Under-Under’ Hay), fastforward dan eens naar 16 minuten, het wonderschone ‘Day Too Soon’. Ook mooi is ‘Soon We’ll be Found’ (nadat ze eerst toegeeft de tekst te zijn vergeten van het nummer ervoor, omdat ze het publiek zo enthousiast zag mee doen, volgt een hilarische intro op 25 minuten: “Now a serious song about making love, not war. And I feel like you’re in a close enough proximity that if you came here with someone you fancy, now would be the time to accidentally touch them.” (waarna ze zelf enorm aanstekelijk moet lachen, Maarten)). Na dat prachtige ‘Soon We’ll Be Found’ volgt dan nog een absurdistisch interview (waarbij Nic Harcourt enkele jaren van leven verliest en Sia vertelt hoe ze op haar derde een rechtzaak wint van een lucifermaakbedrijf).
Deel 1:

Buttons, Little Black Sandals, Lentil, Day Too Soon, Sunday, Soon We’ll be Found, Interview.

Deel 2:

The Girl You Lost (To Cocaine), Academia, You Have Been Loved, Playground, Destiny, Death by Chocolate, Breathe Me, Distractions (Zero 7), Sommersault