Een Tweede Week Muziek

Na mijn eerste aflevering van vorige week, ga ik stug door en presenteer ik hier weer vijf leuke liedjes die me de week moeten doorhelpen. Reacties en tips zijn welkom in de comments.

mumfordandsonsMumford & Sons – Little Lion Man

Lang leve de banjo! Little Lion Man is de aanstekelijk single van het in 2007 opgerichte Mumford & Sons. Ze tourden al met Laura Marling en nu gaan ze op eigen kracht de wereld veroveren. Noem het bluegrass folk, noem het pop… Ik noem het vet. Het debuut van de band, Sign No More, verschijnt in de eerste week van oktober. Maar aan de tekst ligt het niet. Die is namelijk zo depressief als een eendagsvlieg op de koudste dag van het jaar, maar dat heb ik ook wel een beetje nodig.
weep for yourself, my man,  you’ll never be what is in your heart
weep little lion man, you’re not as brave as you were at the start
rate yourself and rape yourself, take all the courage you have left
wasted on fixing all the problems that you made in your own head

but it was not your fault but mine and it was your heart on the line
I really fucked it up this time. Didn’t I, my dear?

Beeld, geluid en banjo >>

Kate-Walsh-Light--Dark-480461Kate Walsh – As He Pleases (akoestisch en exclusief)

Kate Walsh (niet de actrice) heeft een nieuwe cd uit, Light & Dark, en veel donkerder dan openingstrack As He Pleases krijg je ze niet vaak. Op de CD is het nummer voorzien van donkere begeleiding met strijkers, hier speelt ze het nummer alleen op akoestische gitaar op BBC Radio 2. Persoonlijk vind ik deze versie mooier (zo hoorde ik het nummer ook voor het eerst in Canterbury, afgelopen mei). Het nummer gaat over een relatie die niet meer zo lekker loopt als in het begin: I can’t pretend to be strong, not when he’s the one I’m needing. And they are wrong when they tell me I’d do better just to leave him.
‘Cause he takes me to a place that I can breath in, but all that I can do is watch him leaving.
MP3 (alleen exclusief en kei gaaf op ditisstefan.nl) >>

10369734-10369737-slarge-770890Sondre Lerche – I Guess It’s Gonna Rain Today

Sondre Lerche mag dan nog een twintiger zijn, hij heeft wel al vijf albums op zijn naam staan. De nieuwste verscheen afgelopen week. Heartbeat Radio is een typische melodieuze Sondre plaat geworden, wellicht wat meer ‘classy’, wat stijlvoller dan zijn voorgangers. Eerlijk gezegd wordt hij er niet hipper of populairder door. Hij dreigt een beetje de overstap te maken naar het adult contemporary genre.  I Guess It’s Gonna Rain Today is een klassiek Sondre Lerche nummer, dat meteen de mooie productie van de nieuwste plaat in de spotlights zet.
Hurry home before the sky breaks out
You can’t predict things that happen all the time
Hurry, but don’t take my word for it, babe
I don’t know, but I guess it’s gonna rain today

Video (helemaal uit Japan) >>

little-bootsLittle Boots – Remedy

Deze aflevering van ‘Een Week Muziek’ is aanzienlijk donker, maar op meerdere manieren. Dit is namelijk gewoon uptempo en dansbaar. Wellicht doen de synths op deze track vooral denken aan Lady Gaga, maar Little Boots ziet er minder fout uit. Haar single Remedy is echter net zo aanstekelijk als pak ‘em beet Pokerface en Just Dance.

No more poison killing my emotion, I will not be frozen
Dancing is my remedy remedy oh.
Stop stop praying cause I’m not not playing, I’m not frozen.
Dancing is my remedy remedy oh.

Wel opvallend dat ze zo weinig danst in de clip dan…
Video met tiktak-kaleidoscoopeffecten >>

gray_widewebDavid Gray – Fugitive

Van de week positioneerde ik op Twitter de stelling of ik misschien oud begon te worden. Aanleiding was de nieuwe single van David Gray, niet echt bepaald de soundtrack van hip muziekland. Ik vind Fugitive namelijk wel een oké nummer. Iemand reageerde op mijn stelling dat mijn smaak gewoon volwassener wordt en dat hip zijn iets is voor tieners. Maar dat was zelf vast ook geen hip persoon. Het nummer staat als een huis, maar wel als een huis in een dure buitenwijk. Dus niet een appartementje in het centrum. Het hippe centrum dan. Enfin, oordeel zelf. If only for a second I see a twinklin’ in your eye – gotta try.
Video van een schreeuwende David Gray >>

3 reacties

Ik ben net 21 en vrees dat ik nu dan ook moet twijfelen aan mijn hipheid, want sinds wanneer is David Gray niet meer ‘hip’ of ‘in’? Moet ik David Gray aan gaan wijzen als guilty pleasure?
Hij is namelijk een van mijn favoriete singer-songwriters, door goeie nummers (zoals deze nieuwe, bedankt voor de tip!) maar ook vooral door zijn fenomenale stem.
Ik weet niet of je zijn album met live-covers al kent, maar op A Thousand Miles Behind staan fenomenale live-versies, gezongen door Gray, van bv. Streets of Philadelphia, To Ramona en In the Morning!

Dank voor je reactie. 🙂
Ik vind David Gray niet echt een guilty pleasure, maar ik zou hem ook niet willen bestempelen als dé alternatieve singersongwriter die hij tien jaar geleden (naar mijn weten – ik kende hem toen nog niet) was. Hij trekt in ieder geval een ander publiek dan bijvoorbeeld de Arctic Monkeys of Radiohead. Laten we zeggen: “een radio 2 publiek”. Het nummer van Gray was voor mij nogmaals een bevestiging dat ik in veel gevallen meer geef om muziek in de stijl van Gray dan muziek in de stijl van hippe, schreeuwende Engelse broekies die even een hit gaan scoren omdat ze zo super alternatief gaaf zijn. Ik vraag me dus alleen af of dat met karakter of met leeftijd te maken heeft. Ik kan me voorstellen dat je als tiener meer geneigd bent om de hippe bandjes te volgen dan een zanger als Gray. Aan de andere kant zitten ook op de middelbare school leerlingen die naar klassieke muziek luisteren, of al een heel duidelijke muzikale voorkeur hebben.

Dat live album kende ik trouwens nog niet, daar zal ik eens naar zoeken. 🙂

Ik ken hem natuurlijk niet, maar ik moet zeggen dat ie in de clip wel veel moeite doet om hip over te komen, zo lijkt het.

Ik stem trouwens voor Kate Walsh in de liedje van de Week Muziek

Geef een reactie