Zeven Zinnen: Pete Lawrie

Deze maand verschijnt dan eindelijk het debuutalbum van Pete Lawrie. Helaas moet ik uit de voorproefjes concluderen dat er wel heel veel strings over de nummers zijn gegooid, wat het geheel nogal zoetsappig maakt, maar ik zit er nu al zolang op te wachten dat ik er toch aandacht aan wil besteden hier. En aangezien de teksten van Pete Lawrie zo op tegeltjes kunnen, presenteer ik hier de Zeven Zinnen van Pete Lawrie!

Je kunt zeggen van liedteksten wat je wilt – wel of geen poëzie, wel of geen kunst, maar soms slaan tekstschrijvers de spijkers op de kop. Deze rubriek dient om deze juweeltjes uit hun context te halen en te laten schitteren. In 2007 startte en voltooide ik de eerste reeks. Nu, in 2010 2011, is het tijd voor een tweede reeks van zeven artiesten. Dus zeven maal de zeven mooiste zinnen van een artiest naar keuze. Bekijk hier alle oude afleveringen. Deze keer: Pete Lawrie.

Pete Lawrie is een singer/songwriter uit Wales. Zo makkelijk als zijn nummers in het gehoor liggen, zo makkelijk ligt hij bij de vrouwtjes. Zijn stem heeft een prettige kraak / scheur en zijn teksten zijn over het algemeen waarheden als een koe. Ik denk niet dat Pete ooit een levende legende wordt, maar hij weet je toch altijd bij je strot te grijpen. Zijn debuutalbum A Little Brighter verschijnt deze maand in Engeland en bij voldoende succes, wordt het vast ook elders gelanceerd.

ZEVEN ZINNEN

1| PAPERPLANE (2010)
You can’t sell me some old dream, you must have to wash your head in bleach – to keep your conscience clean.

Lawries liedjes luister je meestal niet vanwege het snijdende sarcasme, maar hier wordt toch maar mooi even tussen neus en lippen door raak geschoten. Ik denk dat Lawrie een extra biertje heeft gedronken toen ‘ie deze regel bedacht. Dat zou ik in ieder geval hebben gedaan.

2| ALL THAT WE KEEP (2009)
Love is all that keep in the box that your burnt when you lay down to sleep

Een tegeltjeswijsheid als refrein. Dat is dus precies wat ik bedoel.

3 | IN THE END (2009)
It’s the same boat we’re all in so don’t tell me it’s sinking / just sit down and row, don’t you tip it to-and-fro you might get what you ask for in the end.

De sleur des levens.

4 | FELL INTO THE RIVER (2011)
Happiness don’t have a schedule, your time will come around

Een ongelooflijk matig nummer, maar wel mooi de Engelse versie van het aloude gezegde “Van het concert des levens heeft niemand een program.”

5| HALF AS GOOD (2011)
People think they know me, feel the things that I go through and I’m sure that’s true, they do, but not half as good as you.

Bij dit nummer begin ik me een beetje af te vragen waarom ik ook alweer deze zinnen op een rij zet. Dit nummer is namelijk zo Robbie Williams, dat het bijna schaamteloos begint te worden. Het refrein voorafgaand aan deze zin is namelijk net iets te veel voor mij (gonna say what I see when I see it / gonna know what I feel when I feel it etc.).  Deze zin maakt het dan weer goed. Een beetje.

6| PAPERTHIN (2010)
So you’re not scared? Well that’s not true, nobody’s tough, not me and you: we’re Paperthin

Dit is dan weer een bijzonder mooi nummer, over de fragiele kanten van het leven. Flinterdun zijn we feitelijk allemaal.

7| A LITTLE BRIGHTER (2009)
You make it all a little better, you make it all a little brighter. I could hold you forever, or at least for tonight.

Het nummer waardoor ik kei- en keihard werd geraakt door Lawrie’s stem en bijna therapeutische klanken. Een simpel, simpel liefdesliedje vol van de hoop die veel andere nummers van Lawrie kenmerkt (In The End, Poor Man’s Game). Dit nummer maakt alle matige popliedjes die hij de komende vijf jaar wellicht uitpoept goed. Deze staat in de canon van mijn leven (en de Kanon van 2009). Waarvan akte.

***
Reacties, commentaar en suggesties zijn, zoals altijd, meer dan welkom.
Teksten: (c) Fink
De cd’s van Fink zijn te krijgen bij de betere platenzaak.


Geef een reactie