The Twilight Singers brachten eerder dit jaar een nieuw album uit (Dynamite Steps), wat bijzonder goed werd ontvangen. Vanavond spelen ze een mix van nieuw en oud werk, zoals een goede band dat hoort te doen: iets om het fris te houden, iets om de casual listener (zoals ondergetekende) te vrede te stemmen en iets voor de hardcore fan. Het viel me daarbij op dat je naar dit soort muziek anders luistert dan naar veel singer/songwriters en akoestische bandjes. Die spelen vaak “mooie” liedjes, terwijl hier met enige regelmaat tegen valsheid aan wordt geschuurd. Om vervolgens een pompende baslijn en gitaarsolo in te zetten. Is het dan erg dat het geluid niet helemaal optimaal is en soms rommelig klinkt? Ik kan er zelf niet boos om worden. En het grootste deel van het concert spelen deze oude rotten in het vak (de gitarist gaat al hard richting de vijftig, volgens mij) een mooie set.
Het is moeilijk om in te schatten wat Dulli en de zijnen van deze avond vinden. Halverwege roept hij dat we niet bang moeten zijn om onze ‘Dutch Courage’ te tonen, maar deze suggestie wordt door het publiek genegeerd. Waarop Dulli eraan toevoegt: ‘I guess you guys don’t even know what that is.’ Het publiek is in het begin nu eenmaal wat lauwtjes. Het zal het benauwde weer zijn geweest. Tegen het einde komt het publiek eindelijk los en zet ook de band er nog een tandje bij. De band lijkt meer ontspannen: er wordt gelachen op het podium. Ook muzikaal zijn er wat grapjes in de set gebouwd. In de eerste helft komt ineens ‘Fever’ van A Fine Frenzy als bridge langs, tegen het einde krijgen we als intermezzo een rockversie van ‘Everlasting Love’. It’s not all doom and gloom, zullen we maar zeggen. Al met al een leuke avond en voor herhaling vatbaar.
The Twilight Singers spelen maandagavond 27 juni in Tivoli, Utrecht. Dat u het weet.
