Vraag ’t Stefan (12)

Iedere dag komen er honderden vragen binnen via het vragenformulier. Dat is logisch, want Stefan heeft vrijwel overal een antwoord op. Heb je ook een vraag? Vraag ‘t Stefan!

Dit keer een speciale aflevering van Vraag ’t Stefan. Marc stuurde me namelijk een lijstje met 10 vragen over muziek. Vandaag beantwoord ik de eerste vijf. De volgende keer (week?) de tweede helft.

Stel Stefan een vraag
Je naam: Marc
Vraag: Hierbij lever ik u een vragenlijst aan voor Stefan.
Hopelijk vindt hij de tijd en de motivatie om de vragen op zijn webstek van treffend antwoord te voorzien.

Beste Marc,

We hebben Stefan bereid gevonden om je vragen te beantwoorden. Daar gaan we dus!

1) Is downloaden de doodsteek voor de muziek?

Nee. Wat mij betreft voegt het zelfs een interessant, dynamisch element toe. Artiesten moeten op zoek naar andere manieren om onder de aandacht te komen, wat kan variëren van live optreden tot kunstzinnige clips tot creatieve guerrilla-acties. Bovendien is het dankzij het downloaden eenvoudiger dan ooit geworden om nieuwe muziek te ontdekken. Zoals de door u gewaardeerde Neil Young afgelopen week al riep: piraterij is de nieuwe radio, de manier waarop muziek zich verspreid.

Jammer genoeg is een van de belangrijkste neveneffecten dat platenmaatschappijen op safe spelen en de industrie als geheel verkrampt. Nieuwe initiatieven worden met argwaan bekeken (eerst iTunes, nu Spotify) en bij voorkeur afgedaan als “niet winstgevend te krijgen” of nog beter “zo wordt de muziek kapot gemaakt”. De muziek gaat niet kapot, het winstmodel wellicht wel. Natuurlijk is het nu anders voor een beginnende artiest dan het vroeger was, maar als ik de indianenverhalen hoor van bands die bij hun vijfde album nog steeds enorme schulden open hebben staan bij de platenmaatschappij (case in point: Genesis), dan vraag ik me af of het slecht is dat de platenmaatschappijen ten onder gaan. En misschien dat het eeuwige feestbestaan, rock ’n roll, verleden tijd is. Is dat dan erg?

Muziek gaat nooit dood en mensen zullen het altijd leuk blijven vinden om muzikanten live te zien en hun muziek met zich mee te dragen – al dan niet digitaal. Ik geloof dat mensen nog steeds bereid zijn om voor een goed product te betalen. Niet iedereen, maar wel een substantieel deel van de mensheid. Die mensen leggen gerust een tientje neer voor Spotify om onbeperkt muziek te luisteren en zullen iets vergelijkbaars willen betalen om dat straks ook voor televisieseries en films te doen. Dat een dienst als Spotify nog niet winstgevend is, komt ook doordat het aantal gebruikers nu nog veel te laag ligt. Als de mainstream overstapt op dergelijke streamingdiensten, gaan we het ineens over heel andere getallen hebben.

Ik hoop dan ook dat dergelijke diensten op termijn een nieuw verdienmodel opleveren dat beter in balans is. Misschien moet de artiest veel meer zelf gaan doen. Maar dat alles zal het maken van muziek zeker niet tegenhouden. Desnoods met een gitaar de straat weer op.

2) Meest overschatte artiest/album ooit? 

Ehm. Coldplay dan maar? Iets van mij neigt ook richting U2, maar die hebben in ieder geval een enorme staat van dienst en ontwikkeling in het oeuvre zitten – zelfs al is met name het recente werk gebaseerd op één of twee trucs. Coldplay komt met alle cd’s misschien net aan drieënhalf goed album.

3) Wat is erger: Adele naar #6 stemmen in de Top 2000 of nog nooit van Adele gehoord hebben?

Dat laatste lijkt me ook niet wenselijk, het getuigt van een zekere wereldvreemdheid die het gezonde voorbij is. Adele naar nummer 6 stemmen in de Top 2000 betekent slechts het meegaan in de tijdgeest. Adele over tien jaar nog naar nummer 6 stemmen: dat is erg.

4) You like?
a Bruce Springsteen – ouwelullenmuziek die ik steeds beter begrijp.
b The Strokes – I like. A lot.
c Kraftwerk – doet mij weinig.

5) Wat is een goede verhouding tussen het beluisteren van de ‘canonieke’ muziek (bijv. Rolling Stone 500 Greatest Albums) en ‘obscure’ bands?

Die is er niet. Zolang je je er bewust van bent dat 99% van de ‘obscure’ bandjes niet had bestaan zonder de canonieke werken, kun je prima vrijwel exclusief naar obscure acts luisteren. Het levert dan wel weer een rijkere luisterervaring op als je patronen kunt zien als je ook je klassiekers kent. Want net als dat je heel veel mist als je alleen maar oude muziek luistert, mis je ook veel als je die klassiekers achteloos aan de kant schuift.

Geef een reactie