Maar goed, ik ben natuurlijk wel nieuwsgierig naar de klassiekers. Dus ligt Great Expectations op de stapel en ben ik nu begonnen in On The Road. Bevalt goed, leest prima weg. Het schijnt dat ik de recent gemaakte film trouwens over kan slaan.
Over recente films gesproken… Gisteren naar Ruby Sparks geweest. Over een jonge schrijver die zijn writer’s block overwint door over zijn droommeisje (type knap, maar met vertederende problemen) te schrijven. Hij schrijft en schrijft totdat zijn droommeisje opeens in zijn kamer staat.
Dan krijgt de film een half uurtje iets van een romantische komedie, met onder andere een hilarische bijrol van ‘hippie’ Antonio Banderas (tweede plaats is in de categorie ‘Bijrol’ voor Steve Coogan, die een geweldige pretentieuze schrijver neerzet). En dan slaat de film ineens een aanzienlijk minder grappige en zelfs oncomfortabele weg in. Uiteindelijk resulteert het een en ander in een nogal conventioneel en daardoor wat teleurstellend einde, maar dat neemt niet weg dat de film vermakelijk en interessant was. Overigens geschreven door de actrice dat Ruby speelt. Dat maakt het ook weer interessant, want feitelijk rekent ze af met het type klunzige man met onrealistische verwachtingen. Behalve aan het einde dus.
Maar goed, naast de inderdaad ogenschijnlijk perfecte Ruby werd mijn aandacht getrokken door het huis van hoofdpersoon Calvin. Oké, hij schreef een bestseller op zijn negentiende en rijke ouders, maar nog steeds heeft hij een belachelijk mooi en groot huis (met zwembad) waar alleen hij en hondje Scotty in eerste instantie wonen. Ruimtelijk, wit, open, een gezellige keuken, HEEL VEEL boeken en een oude typemachine – die tegen het einde van de film wordt vervangen voor een moderne MacBook Pro. Een belachelijk groot huis dus. Totaal niet realistisch.
En al die boeken. Wanneer leest Calvin die in hemelsnaam? Ik doe weken – zo niet maanden – over een boek tegenwoordig. Of zou hij ze kunnen lezen omdat hij verder geen vrienden heeft?
