Ik was klaar met Elbow

Ik zal eerlijk zijn, met Build a rocket, boys! was ik een beetje klaar met Elbow. Het was geen slecht album, maar het was voor mij Elbow uit blik. Een paar mooie liedjes en verder veel dingen die we al eerder hadden gehoord, maar dan beter. Open Arms was hippy shit. With Love was te makkelijk. Nee dank je. Jammer, want tot en met The Seldom Seen Kid was ik heel blij met Elbow.

Toen ik een paar maanden geleden op Shuffle nogmaals met dit soort nummers, moest ik concluderen dat ik wel erg harsh met mijn oordeel was. Er zit wat meer detail in de productie als je met een goede hoofdtelefoon luistert, bijvoorbeeld.

Dat neemt niet weg dat ik niet per se stond te springen toen Elbow een nieuw album aankondigde. The Take Off And Landing Of Everything gaat het heten en dat is een klein beetje pretentieus. Nu is dat Elbow niet per se vreemd, en Elbow moet wat nu de heren succesvoller zijn dan de working class waar ze voor spelen.

Van Fly Boy Blue / Lunette werd ik al iets vrolijker:

Maar toen kwam dit liedje, de single, New York Morning, en luister het alsjeblieft op goede boxen en / of hoofdtelefoon. Want het is een mooi liedje met een mooie productie. En natuurlijk wordt het een festivalmeezinger en zit er een epische opbouw in. Maar het is vooral ook weer met zorg en liefde gemaakt. En zo heb ik mijn Elbow het liefst. Hopelijk staat het album vol met dit soort nummers. En gezien de break-up van zanger Guy Garvey, die aan de basis lag van het album, kan dat bijna niet anders.

Ik was klaar met Elbow, maar nu ben ik weer klaar voor Elbow.

Geef een reactie