De week in zes geluiden (vijf liedjes en één podcast)

De week in zes geluiden (vijf liedjes en één podcast)…

 1. Conrad Vingoe – Fail

Singer/songwriter Conrad Vingoe is terug. En hoe. Allesbehalve doorgebroken, maar Fail is een fijne single van zijn nieuwe album dat binnenkort verschijnt. Als Fail u niet kan bekoren, dan is mijn Hand On My Heart nog een optie.  Maar Fail staat bij mij op “high rotation” deze week. Hij blijft enorm hangen. Heel fijn. Conrad is een meester in het maken van fijne gevoelige liedjes, die dankzij zijn breekbare stem heel mooi tot hun recht komen.

2. Laura Marling – False Hope

Ik ben nog niet helemaal overtuigd van de nieuwe Laura Marling met elektrische gitaar. Dit nummer is helemaal prima, maar de soms wat grillige nummers van Marling werden extra tolereerbaar door hemelse gitaarklanken. Getuige van de eerste twee voorproeven van het nieuwe album, wordt die grilligheid nu juist benadrukt. Daar wordt het vast nog beter van. Als het zoals False Hope klinkt, gaat het goed komen, maar ik vrees voor een moeilijke plaat.

3. The Staves – Black and White

Ik word iedere dag een beetje meer fan van The Staves. En ik was al fan. Deze video is de volgende dosis awesomeness. Binnen drie minuten is het al voorbij, maar de vocalen fijn door elkaar en het ritmische nummer… Dit is het betere werk. Jammer genoeg is het album waar ik eerder van sprak een paar maanden uitgesteld, maar hopelijk krijgen we nog wat singles voordat het album uitkomt. Met geweldige video’s graag!

4. Jens Lekman – Postcard #4

Stel dat ik deze rubriek wekelijks ga vullen, dan heb ik in ieder geval één geluid standaard om te gebruiken. Jens Lekman schrijft deze week namelijk iedere week een nieuw nummer dat hij deelt op Soundcloud. En dat terwijl hij gewoon doorwerkt aan zijn nieuwe album. Het is spannend, want soms krijgen we kleine gedachtenspinsels, soms compleet afgewerkte nummers en soms gewoon iets heel raars. Je weet het niet. En dat maakt het heel leuk. Ik hoop dat hij het echt 52 weken volhoudt. Tot nu toe gaat het heel goed.

5. Death Cab for Cutie – Black Sun

Het kan alle kanten op met Death Cab for Cutie, sinds het vertrek van Chris Walla, de gitarist, producer en songwriter van de band. Hij schijnt wel nog te hebben meegewerkt aan het nieuwe album van de band, Kintsugi, dat later dit jaar verschijnt. Dat neemt niet weg dat de eerste single tegelijk heel erg als DCFC klinkt en ook heel erg niet. Misschien omdat alles met Ben Gibbard als zanger een beetje als Death Cab klinkt, maar het kan me uiteindelijk toch wel bekoren. Ik ben benieuwd hoe de rest van het album klinkt.

6. Podcast: Reply All

Ik moet zeggen dat er één podcast is waar ik nog meer plezier aan beleef op dit moment, maar die bewaar ik voor de volgende uitgave. Reply All is namelijk ook heel tof. Korte afleveringen van soms maar een dik kwartier met een verhaal met “iets met internet”. Zo is er bijvoorbeeld een grappige aflevering over het Franse internet of de indrukwekkende aflevering over YikYak, een app die door studenten aan een Amerikaanse universiteit wordt misbruikt voor racistische uitingen en pesterijen. Het enige irritante aan de podcast is dat bijna 3 minuten van de podcast reclame is – en dat de presentatoren soms wat overdreven Amerikaans reageren.

Maar het hoogtepunt tot nu toe is de aflevering waarin een Franse regisseur door One Direction fans wordt gestalkt omdat zijn zus onderdeel van een conspiracy theory zou zijn dat twee leden van de boyband homo zouden zijn. Aan het einde van de aflevering had ik een grote grijns op mijn gezicht. Het is absurd, hilarisch maar uiteindelijk zo ontzettend mooi:

(voetnoot: ik zat zelf afgelopen weekend in de Incognitief-podcast – luister ‘m terug!)

Geef een reactie