Auteur: Stefan Meeuws
Ga er maar aan staan. Natuurlijk: er zijn stadsdichters en genoeg hobbyisten die een vergelijkbaar project op zich nemen, maar het toont wel lef dat je als gevestigd artiest op dezelfde manier met de billen bloot gaat. Waar andere artiesten de tijd en ruimte nemen om liedjes uit te werken en eindeloos schaven om uiteindelijk een album te kweken, neemt Jens Lekman zich nu voor om gewoon iedere week iets online te knallen. Hij schrijft op zijn site:
Here’s my new years resolution for 2015: While working on my next album, I will sit down once a week, write down my thoughts, turn them into a song and share it with you directly. Think of these little songs as postcards. Little greetings from me to you.
En dan denk je toch: ja, maar houd dat maar eens vol. En de eerste drie weken heeft hij het ook volgehouden, alleen met postcard #4 – alle liedjes heten postcard – is hij twee dagen te laat. Sindsdien is hij keurig op tijd met de wekelijke ansichtkaarten. We zijn nog niet op de helft, maar toch: hij gaat het dus écht doen.
De manier waarop is misschien nog wel het interessantst. Soms gebruikt hij een vage sample als basis om een herinnering op te halen of om het hoogtepunt van zijn week te bespreken (postcard #12, postcard #7), soms deelt hij een half idee waarvan je denkt; ‘daar gebeurt later vast nog iets mee’ (postcard #1).
Iedere week is anders. Eind maart heeft hij al een tekst in morsecode verpakt (postcard #6), een compleet liefdeslied uitgebracht (postcard #3) en een huiskamertour aangekondigd in de vorm van een liedje over de romantiek van het touren (postcard #5, verreweg het leukste nummer tot nu toe). De basis is vaak de piano, maar zelfs dat instrument staat niet iedere week op de opname.
You see, I spend a lot of time on my songs, on their details. I sweep the streets that my characters walk on and polish every doorknob until I feel confident to let other people in. But it does lead to a very isolated creative phase. And I’ve been longing to share my thoughts and life with you a bit more. I’ve been longing to write about things that make sense one particular day but that might make no sense once the album comes out.
Zoals met vrijwel alle Jens Lekman projecten, is het project tegelijkertijd indrukwekkend, lachwekkend en sentimenteel. Indrukwekkend, omdat Lekman wekelijks betere nummers produceert dan de eerder genoemde hobbyisten ooit zullen schrijven: compleet geïnstrumenteerd en met doordachte teksten. Lachwekkend, omdat de ideeën soms wel heel flinterdun zijn. Sentimenteel, omdat er toch weer ontzettend overdreven emoties en gevoelens in zitten – inclusief het hele idee van “audio-ansichtkaarten van Jens Lekman aan zijn fans”. Jens doet het om een socialere productiefase van zijn album te doorlopen met zijn fans, maar ironisch genoeg is zijn site zo’n beetje de enige in zijn sector zónder reactiemogelijkheid – tenzij je hem mailt (bijna iedereen krijgt antwoord).
Rest de vraag wat we overhouden aan het einde van dit jaar. Volgens Lekman:
Then at the end of this year we can sit down you and me and listen through these 52 songs, and remember where we were and when we were there, who we kissed and who we missed. I’m looking forward to that.
Op basis van wie het eerst komt, wie het eerst maalt, zijn de liedjes te downloaden via Soundcloud, dus als je wilt kun je al zijn liedjes meenemen, kapot luisteren en in je hart sluiten, samen met de herinneringen van die week. Maar in de praktijk werkt het voor de fans natuurlijk niet zo. Zelfs de grootste die-hard fans zullen niet zomaar ieder liedje koppelen aan mooie of nare herinneringen. Tenminste niet iedere week. Nee, het kan best zijn dat je deze week dankzij Lekman postcard #12 weer voor je kunt halen, maar het kan net zo goed dankzij de nieuwe single van Nielson zijn.
(Shit, hij heeft echt een nieuwe single)
Gelukkig is er één iemand die zijn afgelopen jaar wel kan reconstrueren aan de hand van deze liedjes, en dat is Lekman zelf. Ook zijn toekomstig biograaf heeft aan 2015 waarschijnlijk een erg makkelijk jaar. Of het experiment zijn schrijfproces daadwerkelijk een stuk socialer maakt, waag ik te betwijfelen. Maar fans zullen blij zijn dat Lekman met dit monsterproject 52 gratis liedjes de wereld instuurt dit jaar. Ze zijn lang niet allemaal goed genoeg om zelfs maar het b-kantje van een single te halen, maar je kan er donder op zeggen dat er elementen van terug gaan komen op zijn volgende album. En als er dan toch nummers terug gaan komen op dat volgende album in 2016, dan het liefst deze:
De overige – en toekomstige – nummers beluister je op Soundcloud, of als je de 2002 ervaring prefereert op zijn website.
