Supsuudsomerdag: het einde van de radiocommercial is in zicht

Auteur: Stefan Meeuws

Er zijn natuurlijk ontzettend veel catchy reclameliedjes. Denk aan Yogho!Yogho!, Altijd Weer Een Gezellig Moment en mijn persoonlijke favoriet: OMO:

Allemaal: Dus voor mij geen gezeur, want bij wit en bij kleur… Niemand? Niet duur! 

In ieder geval zijn er net zoveel mensen die dit soort earworms haten als die ze waarderen. Maar hier zijn er drie waar ik dus Jeuk. Jeuk. Jeuk van krijg. Niet alleen van de jingle van Peugeot, maar ook van deze drie:

1. SD Worx “Works”

Vanochtend hoorde ik er nog één. SD Works heeft, zo zag ik na enig Google-werk, al meer radiocampagnes laten maken. Deze uit 2011 zegt “Schep Rust”, dat bleek dus niet te “werken” (haha, SD Worx Works Not), want anno 2015 heeft SD Worx het over een andere boeg gegooid door te zoeken naar een opvallend deuntje. Daarbij kwamen ze wellicht Avenue D tegen. Ik leerde het nummer 2D2F (wat staat voor Too Drunk To.. Inderdaad) kennen. Dit nummer, dat ik leerde kennen via een verder keurige DJ Kicks compilatie, is NIET geschikt om aan te zetten op de gemiddelde werkvloer, maar dat is nu eenmaal de enige associatie die ik had bij de fantastische SD Worx Works reclame…  Helaas (gelukkig?) staat ‘ie niet op internet, maar je kunt ‘m wel luisteren aan het eind van dit uur Radio 1 – als tweede reclame op 58:14 (en daarna nog een keer omdat irritante dingen altijd in tweeën komen). Voor de rest van jullie is er nog altijd Avenue D:

2. Autotaalfaal

Altijd al benieuwd naar hoe een radioreclame wordt gemaakt? Nee? Bekijk dan niet dit filmpje:

Blijkbaar kun je een eind komen in de reclamewereld als je op niet al te dure muziekklassiekers een Nederlandse tekst zet en dan de branche afbelt. Want “vier jongens op een zolderkamer” deden dat met Tarantella – niet voor niets de naam van menig volksdansvereniging. Wie heeft bedacht dat deze vrolijke melodie uitermate geschikt was om mensen erop te wijzen dat je sterretjes in je ruiten moet laten repareren, moet kapot of zichzelf in ieder geval laten nakijken. Het resultaat is dus, zoals we dat noemen, tenenkrommend. Ik dacht even dat de zangeres in bovenstaand filmpje grapte “wanneer dit lied gemaakt wordt, scheurt het totale glas”, maar dat versta ik toch echt verkeerd. Ook Coen & Sander vonden de reclame bijzonder irritant.

3. Le Sudder en beef

En dan ten slotte de massale campagne van Le Sud. Radio, tv… overal hoor je dat je deze tuinmeubelen kunt bestellen bij Blokker en Leen Bakker (“ook online!”). Le Sud is een nieuw merk en dat moet natuurlijk met een hipperdepippe campagne in de markt worden gezet. Dus mochten bureaus ZIGT en Mr. Brand (want al het irritante komt in tweeën) hier iets voor in elkaar flansen en dat resulteert in een reclame met “een sterk auditief karakter“. Van het meisje dat superblij ‘jeeeeeeeej’ roept tot de Yvon Jaspers-achtige voice-over – Le Sud is een merk dat je na een keer kijken niet meer vergeet. De tv-reclame valt het meeste op, maar ook op de radio is deze reclame regelmatig te horen. Supsuudsomerdag, ofzo dus. En dat ik er hier over schrijf, is vast een goed teken want dan is de mediacampagne in ieder geval deels geslaagd. Echter ga ik voorlopig geen honderden euro’s uitgeven, zodat ik een kussengevecht kan houden met mijn hele familie en daarna tegen de schutting van de achterburen aankijk in plaats van dat ik met een vers sapje de zon in de zee zie verdwijnen…

Uiteraard is er ook een mens op aarde dat deze reclame wel kan waarderen, maar ik sluit me ondanks de twee spelfouten aan bij flushell:

Uiteraard kun je je afvragen waarom je zo’n reclame dan nog op gaat zoeken op YouTube, maar ik ben niet de juiste persoon om die vraag te beantwoorden. Ik heb er immers net een blog over vol gepend. Oeps.