12 juni – 15:00 uur: Turkije – Kroatië 0-1 (1-0)
De planning is omgegooid en zo zit ik ineens in Midden-Limburg (voor Limburgers: Noord-Limburg) bij familie te chillen. Of eigenlijk al bijna in de auto terug, want we hadden dus geluncht daar in een Italiaans restaurant – mijn zus en ik – en nu gassen we weer terug over de snelweg. Uitbuikend, dat wel. want die lunch liep enigszins uit de hand. Op de radio horend wat de uitslag is, concludeer dat ik misschien lijdt aan Oostblok-onderschatting. Kroatië is blijkbaar beter dan Turkije… Who knew?
12 juni – 18:00 uur: Polen – Noord-Ierland 1-0 (2-1)
Oke. We doen een serieuze poging deze wedstrijd te kijken. Maar eigenlijk is het gewoon niet zo boeiend. Zelfs met één voor mij bekende speler, Milik van Ajax, die nog scoort ook. (Oh ja en Sczenzcy maar die hoefde maar 1x in actie te komen). Het betreft hier ook geen topper, Noord-Ierland is toch een beetje een slap-in-the-face van Nederland. Blijkbaar konden die zich wel kwalificeren. In ieder geval hoef ik vanwege de lunch niet uitgebreid meer te eten. En met afwisselend harde regen en grijze hemels, trekt de buitenlucht ook niet meer.
Uiteindelijk ga ik maar gewoon lezen op de bank met het boek Gut, een boek geschreven door Giulia Enders. Het is in het Nederlands vertaald onder de iets te new-age-voedsel-titel De mooie voedselmachine. Het gaat in ieder geval over ons verteringsstelsel en ik leer om de pagina iets nieuws (’s nachts een opgeblazen gevoel van alle alcohol na een avond uit? Ga op je linkerzij liggen, dan kan de lucht makkelijker weg). Alleen lees ik liever in een boek zonder roze kaft. Aangezien ik dankzij mijn vrienden uit Londen, die het boek vorig weekend bij zich hadden en meteen vrijdagavond in mijn handen drukten, toch al in het Engels was begonnen, ben ik daarin maar verder gedaan. Hoewel ik natuurlijk eigenlijk de gelegenheid had moeten aangrijpen om mijn Duits op te frissen. Schade.
12 juni – 21:00 uur: Duitsland – Oekraïne 2-0 (2-0)
Over Duits gesproken… Duitsland – Oekraïne is een wedstrijd met potentie. Duitsland kan wel een potje ballen, weten we, en Oekraïne is een land in burgeroorlog. Dan blijft het fascinerend om te zien dat er 11 spelers op het veld rondrennen alsof hun leven er vanaf hangt. 22, als we de Duitsers meerekenen, maar wat blijft voetbal toch een ontzettend belangrijke bijzaak. De Russen (en Engelsen) misdroegen zich gisteravond nog en in de tussentijd ben je je leven in een nachtclub in Orlando, Florida ook niet meer veilig. Orlando leek me altijd zo’n vrolijke plaats. Als ik die naam hoorde, kon ik niet anders dan glimlachen. Niet dat ik de kans groot acht dat ik er ooit ga komen – al sluit ik het ook weer niet uit…
Luchtigere zaken? Dat de bondscoach en zijn assistent allebei hetzelfde donkergrijze t-shirt aan hebben. Ghe. Lachen. De eerste helft kijk ik nog af, daarna vind ik het mooi voor vandaag. Niet dat ik het niet spannend vind, maar ik ga in bed lezen. Het is weer bijna maandag hè. Ik had 8 uur wel een mooiere tijd gevonden voor de avondwedstrijden… Of half 9. Of word ik oud?
