7 juli – 21:00 uur: Duitsland – Frankrijk 0-2
Weet je wat ik dit toernooi allemaal fout heb voorspeld? Alles. Mijn EK-pool is sinds de kwartfinales eigenlijk voorbij. Tenzij een bepaalde Portugees er nog een paar inlegt in de finale, scoor ik geen punten meer. En laat ik nu ook nog eens voor Frankrijk zijn in de finale…
Duitsland – Frankrijk is de eerste wedstrijd in lange tijd die ik serieus kijk. Oké. Zaterdagavond keek ik bij Mischa toen we terugkwamen van vakantie Duitsland – Italië. Dat was een best vermakelijke pot voetbal, voornamelijk vanwege de belachelijke strafschoppenserie aan het eind van de avond. Op basis van die wedstrijd had ik niet gedacht dat Duitsland echt het onderspit zou delven in deze wedstrijd. Maar het is toch zo. Frankrijk is beter, effectiever en na een minuut of 70 is het Duitse verzet definitief en compleet gebroken: ze proberen het niet eens meer echt.
Tijdens deze wedstrijd, die ik bij Loet in Den Haag kijk, bekruipt me het gevoel ineens dat ik heel veel heb gemist dit toernooi. De week na de groepsfase zat ik in Griekenland, waar we bij gebrek aan tv en wifi maar heel weinig meekregen van het toernooi. Ja, wel op vrijdagavond toen België en Wales streden en wij op het dorpsplein zaten te eten en er een tv aan werd gezet. Maar de kinderen die daarachter dansjes aan het doen waren, overstemden enig voetbalgeluid. Daar voelde het EK niet zo belangrijk, hier voel ik wel dat ik iets gemist heb, want nu is het al bijna voorbij.
Ik ben al lang blij dat ik acht afleveringen heb geschreven van deze afleveringen en dat die negende over de finale er ook nog wel gaat komen. Maar geen finale Duitsland – Spanje dus. Frankrijk wel. En Portugal ook. Come on les Blues is dan geloof ik de correcte aanmoediging?
