10 juli – 21:00 uur: Portugal – Frankrijk 1-0
Het is voorbij, dit EK. De finale is geweest en Portugal heeft gewonnen. Maar het gekke was dat ik het Portugal gedurende de wedstrijd begon te gunnen. Niet dat Frankrijk zo slecht was of evil speelde. Toen Ronaldo er eenmaal uit was en Frankrijk niet doordrukte, begon ik te geloven in een overwinning voor de vaak zo vervelende Portugezen. En toen, in de extra tijd, toen ik me al bijna begon te verheugen op een penaltyreeks van Duits-Italiaanse proporties, werd er met een mooie goal een beslissing genomen. Door Portugal. Christiano Ronaldo stond toen al fanatieker te coachen dan menig bondscoach dit toernooi. Ineens realiseer ik me dat Ronaldo later een trainer kan worden. Dat kan gewoon in deze wereld. Ik vermoed dat die realisatie het enige is van deze wedstrijd wat ik bij het volgende WK nog weet. Dat Ronaldo straks niet zo maar weg is als ie met pensioen gaat. Daar had ik nog niet eerder aan gedacht. Ik hoop wel dat ie dan zijn haar laat groeien.