Jaja, januari

Alles went, wellicht, maar januari was me de maand wel. Voor zover de start van het jaar ‘goed’ kan zijn als het nog steeds vroeg donker is en laat licht wordt, was het dat maar tot op zekere hoogte. Deze maand zat behoorlijk vol met leuke dingen en dat voel ik nu wel een beetje. Dus moe maar voldaan is een goede uitdrukking, als ik terugkijk op de hoogtepunten.

Absoluut hoogtepunt was de trip naar Göteborg, waar mijn goede vriend Mischa zijn proefschrift verdedigde. En dat deed hij met verve, dus dat was een #trots-moment. Als je elkaar op jonge leeftijd leert kennen, denk je waarschijnlijk sowieso niet echt na over wat je dik twintig jaar later allemaal uitspookt – en of je elkaar dan nog ziet, maar dit soort hoogtepunten verwacht je natuurlijk sowieso niet.

Ik vind dat we allebei best goed terecht zijn gekomen, in een leuke vriendengroep die ook nog eens compleet vertegenwoordigd was op de verdediging en het feest. Het proefschrift gaat over Zweedse jazz – en dan met name de ontvangst en uitwisseling van muziek en muzikanten tussen Zweden en de Verenigde Staten. Ik kan het hier in één alinea niet echt recht aan doen, maar ik  heb me geen moment verveeld tijdens de openbare verdediging. En het is in ieder geval ook een goede aanleiding om discussies te voeren over nationalisme en cultuur.

’s Avonds tijdens het feest was het ook erg tof. Het traditioneel formele diner met wetenschappers en intimi was iets minder formeel en iets meer ‘Nederlands’ (vooral dankzij de geïmporteerde Nederlandse pilsener). Ik heb voor het eerst in 2017 gedanst en heel hard en vals gezongen. Dat was uiteraard na een hele bak met serieuze en minder serieuze speeches en cadeaus. Wij gaven Mischa een fotoboek met albumcovers (gebaseerd op vakantiefoto’s). En een fles slechte whisky, maar dat kwam door slechte planning en techniek die ons in de steek liet. Echter… Ook slechte whisky brengt vast nog veel geld op in Zweden.

Het werd een mooi weekend in Zweden, op zondag vlogen we weer terug naar Nederland om op maandag weer aan het werk te gaan. Die zondag zat ik voor het eerst in een vliegtuig met van die echte propeller:

Nog meer firsts deze reis:

  1. Voor het eerst in Denemarken / Kopenhagen geweest, althans op het vliegveld…
  2. Voor het eerst met overstap gevlogen, op de terugweg dus via Kopenhagen, op de heenweg via Stockholm.
  3. Voor het eerst werd een vlucht waar ik in moest zitten geannuleerd. Op de heenweg in Stockholm, maar gelukkig vliegen ze ieder uur op Göteborg, dus konden we een uur later alsnog mee.

Het had ook nog ‘de eerste keer kunnen zijn dat ik een Uber nam’, maar de Uber-mogelijkheden bleken uiteindelijk beperkt. Op vliegveld Landvetter was er geen in de buurt (de enige was op een kwartier afstand en die reed steeds verder weg) en de avond erna lukte het niet om mijn betaalmethode te verifiëren ondanks dat ik alles goed deed. Dus in plaats daarvan een nachtelijke wandeling door Göteborgse straten en parken – en gewoon de ouderwetse directe bus van het vliegveld naar de stad. Dat ging best goed.

En note to self en to iedereen die amateur-dj in Zweden wil worden:Casanova slaat niet aan onder Zweedse academici. Narcotic doet het wel goed.

Moraal van het verhaal: als je veters bijna versleten zijn net voordat je op reis gaat, dan gaan ze gegarandeerd tijdens die reis kapot…

Tot zover Zweden. De rest van de maand bestond uit vele reisjes naar Utrecht, Den Haag en Haarlem voor het werk. Die kwamen nu wel heel snel achter elkaar, dus af en toe voelde ik mij genoodzaakt in het westen te overnachten. The Student Hotel in Den Haag is best oké, behalve als je douche niet doorloopt. Maar toen kreeg ik een andere kamer, dus de service was prima.

Dieptepunten zijn de vermoeidheid die ik momenteel ervaar na al dat gereis en gewerk en alle gezelligheid, dus ik neem even wat bijkomweekenden. Entertainment daarin:

  • Op Netflix kijk ik A Series of Unfortunate Events en Crazy Ex-Girlfriend
  • Op Spotify raak ik bekend met het nieuwe Elbow album (het heeft nog wat luisterbeurten nodig), het eerste nieuwe liedje van Fionn Regan in VEEL te lange tijd en deze single van Kevin Pearce. Meer nieuwe aankomende albums plug ik trouwens bij Incognitief.
  • Boeken: ik lees momenteel de biografie van Phil Collins, Not Dead Yet, dat was een kerstcadeau. Interessant, met name de beschrijvingen van Londense muziekscene in de jaren ’60. Maar na 333 pagina’s moet ik concluderen dat er veel tijd plichtmatig ‘en toen maakte ik een album met Genesis, toen met Clapton, toen voor mezelf’-inzit, en weinig echte duiding of motivatie. Zo gaat Phil nauwelijks in op de muziek op No Jacket Required, toch een gigantisch album, om maar niet over de ene alinea over het geflopte Dance Into The Light te spreken. In dat laatste geval snap ik het wel, maar juist omdat dat album geen succes is/was, wil ik er wel meer over lezen. Maar goed, ik moet nog één albumflop (Testify) en één succesvolle tour door voor we bij de depressieve en alcoholverslaafde Phil Collins aankomen. Ik ben benieuwd of dat op dezelfde luchtige toon behandeld wordt. Dit is in ieder geval geen boek waardoor je anders naar zijn werk gaat luisteren. Dat is jammer, maar dat is misschien ook te veel gevraagd van zo’n biografie. Het is in ieder geval wel goed leesbaar, met hier en daar prettige Britse humor.

Oh, en dan nog even de challenge. Uiteindelijk heb ik niet 31 dagen gemediteerd, maar wel 24 dagen. Dat is ook wat waard, denk ik dan maar. Deze maand gooi ik iedere dag minstens één ding weg. Opruimen dus!

1 reactie

> Oh, en dan nog even de challenge. Uiteindelijk heb ik niet 31 dagen gemediteerd, maar wel 24 dagen. Dat is ook wat waard, denk ik dan maar.

Lijkt me wel toch? Goed gedaan! Totale perfectie is natuurlijk mooi en het nastreven waard, maar je moet je er ook niet op blindstaren en denken dat je gefaald hebt als het niet lukt ofzo. 24 lijkt me hartstikke veel, en ook een stuk meer dan wanneer je je dit niet had voorgenomen. Succes met je andere challenges!

En Zweden was inderdaad superleuk!

Geef een reactie