Ik was al een tijdje uitgeschreven. Of ja, uitgeschreven, eigenlijk wilde ik heel veel schrijven, maar ik wist niet hoe ik het moest zeggen, had niet de discipline om het dagelijks of zelfs wekelijks te doen, en deze website bood ook niet het houvast om te bepalen waar ik dan wel over moest schrijven. Mijn leven, misschien, maar dat vond ik zelf niet interessant genoeg als onderwerp.
En toch wil ik graag schrijven, maar geen gedachteloze content of posts die me na publicatie halfhartig voorkomen. In dat opzicht was Incognitief eigenlijk een perfect publicatieplatform, maar de rek was eruit en het format paste niet meer. Maar ik heb er veel dingen gedaan die ik al heel lang wilde doen: cultuurblogs schrijven, podcasts maken en een toffe redesign succesvol wereldkundig maken.
Vrijblijvend blijven bloggen op mijn eigen site, dat kon natuurlijk, maar nogmaals: over mijn leven was ik een beetje uitgeschreven en qua muziek en andere interesses vond ik mezelf enigszins in herhaling vallen. En tegelijkertijd wilde ik dat als ik iets deed, dat het dan perfect, wereldvreemdere was. Stemmen in je hoofd waar je niet naar moet luisteren, weet ik ook wel. Maar ik luisterde er wel naar. En ik had andere dingen aan mijn hoofd: ik wilde anders leven, een andere baan, alles moest anders.
Anno 2018 heb ik dat andere leven. Inmiddels heb ik al een jaar een andere baan, privé gaat het me zeer zeker voor de wind en ik ben veranderd. Er is een Wie Is De Mol?-seizoen geweest waarover ik niet heb geblogd en we zitten middenin een WK waarover ik amper een tweet heb verstuurd (oké, ik heb er wel een tweet over gestuurd). Betekent dat dat ik weer naar hartelust ga bloggen over mijn leven, dat de gloriedagen van ditisstefan.nl herleven?
Nou, om eerlijk te zijn is dat niet wat ik nu in gedachten heb. Maar er is een idee, een concreet idee. En die heb ik wel meer gehad in het afgelopen jaar, maar nu wil ik dat idee echt gaan uitvoeren. Het wordt toch weer een website, een contentplatform, een blog, een podcast en een magazine. Het moet zelfvoorzienend worden. Ik hoef er niet van te kunnen leven, ik heb immers een baan waar ik nog lang niet ben uitgeleefd, maar de kosten moeten gedekt zijn en het zou mooi zijn als ik andere schrijvers, kunstenaars en creatievelingen kan betalen voor hun werk, dat zijn prioriteiten. Want ik wil het niet alleen gaan doen.
De komende twee maanden, juli en augustus, bestaan uit voorbereidingen, ontwerpen, opzetten en klaar maken… Eind augustus ga ik voor het eerst in mijn leven naar een ander werelddeel, dan reis ik naar Amerika. Als ik in de tweede helft van september weer op Nederlandse bodem ben, moet alles zo’n beetje klaar zijn om vol aan de bak te gaan.
Mijn nieuwe site heeft alles wat ditisstefan.nl niet heeft: een duidelijke formule, een goedgedefinieerde doelgroep en een plan om uit de kosten te komen en hopelijk te groeien. Wat mijn nieuwe site nog niet heeft is een naam. En al zijn de eerste mensen aan boord, er zijn meer mensen nodig om het team compleet te maken. De komende weken ga ik hier in mijn vrije tijd aan werken. Ik noem het maar even Project TIM (naar het stomme grapje “we zijn een team, T-I-M”, dat helemaal niet werkt als je het opschrijft, en eigenlijk staat het ook voor iets anders maar dat laat ik nog even in het midden).
Ik schrijf er hier nu over zodat alle duizenden mensen die hier komen (*kucht even hard*) dit lezen en weten dat ik eraan begin. En dat ik dit idee ook doorzet ook, want ik heb er de energie voor en dus zet ik nu door. Over de voortgang kun je hier de komende tijd blijven lezen. Tot snel.
