Sommige liedjes zijn gewoon te mooi. Er zijn er niet veel van, maar ik heb er een aantal in mijn collectie. Er zijn er wel een hoop die in de buurt van een te mooi liedje komen. Daar zijn er echt veel van. Onder andere Fading Lights van Genesis is zo’n bijna te mooi liedje. Die is net iets te emotioneel denk ik, net iets te lang, net iets te bombastisch. Maar je, wat wil je ook met een voormalige prog-rock band. Dat soort mooie liedjes is dan ook niet het soort mooie liedjes wat ik nu bedoel.
Nee, ik heb het nu over te mooie liedjes. Liedjes, waardoor je geraakt wordt. Mag ik u wat dingen aanbevelen? Turin Brakes met The Optimist, of Ether Song of Starship. Of I Am Kloot, met Proof.
Maar bovenal doel ik nu op Fionn Regan, met het wonderschone Abacus. Briljant!