Poëzie In De Analyse (5)

De vijfde installment de reeks gedichten, naar alle waarschijnlijkheid tevens de een-na-laatste. Volgende week is immers alweer het laatste college van Poëzieanalyse. Wie weet komt er dan wel weer een nieuwe serie poëzie, gebaseerd op iets anders, maar dat zal alleen de tijd weten. Voor nu in ieder geval nog even ouderwetsch genieten, met het vooruitzicht dat je volgende week minstens net zo veel mag verwachten.

Er is nog steeds oorlog
Er is nog steeds vrede
Een schilderij
Het scheiden van regels en woorden
Het uit elkaar halen van de letters
De context verandert
Maar er is nog steeds oorlog
Er is nog steeds vrede
Maar ik zit hier tussen twee.
Dus hoe kan ik het helpen?

In jouw oorbellen kan ik verdrinken
In jouw coltrui mijn weg niet vinden
Ik ben verfloren
Jij floort mijn leven op
Des floors en des bijen
Jouw stem, als een kerkfloor
Het hemelsche is nooit ver
Ik wel. Te.

Oh Floor, jij bent het hoge
Hoe kan de wereld draaien
Zolang jij hier bent?
Jij doet de tijd stilstaan
Ik ben hier eeuwig, maar nooit.

Oh Floor,
Op de first floor zijn wij.

Oh Floor,
Laten we naar de kelder gaan.

Waarom is het frisse groen
Toen het nat en koud was
De kleur van deze verwarming?

Waarom is het paars
Van een deur, van een sjaal
Of zelfs van een trui
Nodig om de ware aard te verhullen?

Waarom verven we dingen
Het verstoppen zal slechts tijdelijk zijn.

Oh Floor
Ik ben het water, jij de chloor
De vernietigende werking, die jij op mij hebt
Waar geen ander over rept
Nog één week.
En hoe dan verder, Pastoor?

Tot volgende week :).