In mijn omgeving ben ik een van de weinigen die van de muziek van Spinvis houd. Niet iedereen houdt van het experiment. Ik ook niet altijd. Lotus Elise is goed bedacht, maar om nou te zeggen dat ik het 11 minuten durende verhaal over een zwembad als liedje erg mooi vind… Nee, op de nieuwe CD van Spinvis staan heus niet alleen maar mooie nummers.
Het titelnummer van het tweede studioalbum van Spinvis begint als een slecht Kane-nummer, wat steeds harder gaat. Gelukkig wordt hier het gitaarritme niet harder, maar blijft het ingetogen, het hele nummer door. En dat is maar goed ook, want net daarvoor hadden we al zo’n steeds harder wordend gitaarritme, de single Het Voordeel Van Video, en twee keer hetzelfde achter elkaar is natuurlijk ook niet heel bijzonder. Hiermee komen we overigens tot de kern van de tweede CD. Ik noemde net gitaarritme: opvallend is vooral de verhouding band/samples. Spinvis is in een band geworden, die gebruikmaakt van samples om het geheel compleet te maken, terwijl het vorige album juist vooral bestond uit die knip-en-plakpop bestond. Dit had zeker charme, maar het maakte de CD misschien minder toegankelijk voor de oppervlakkige radioluisteraar. Dat die CD toch een verkoopsucces werd, heeft Spinvis vooral te danken aan zijn bijzondere teksten, die tijdloos en melancholisch zijn en vaak een humoristische ondertoon bevatten, en “de” single, Smallfilm.
Dat op deze tweede LP meer een echte “band” te horen is, betekent niet dat Spinvis nu het experiment schuwt. Op het eerste gehoor klinken de liedjes nog steeds vreemd, vaak briljant, op een wat dubieuze manier. Nummers als Kom in de Cockpit en Flamingo klinken op het eerste gehoor als vage herrie, maar nadat je de tijd hebt genomen ze op je in te laten werken zitten ze toch in je hoofd en heeft Spinvis je in zijn hoofd. Highlights zijn nummers als De Zevende Nacht, opener Ik wil alleen maar zwemmen en het eerder genoemde Kom in de Cockpit. Maar de rest van de CD is ook mooi. Alleen Lotus Elise vind ik zelf iets minder. Maar zelfs dat nummer ga je beter vinden naar mate je het vaker luistert. Echt. Maar ik ben wel een van de weinigen in mijn omgeving die daar de tijd voor neemt.
Je kon het zo goed / beter dan ik / je kan het nog steeds / net zoals toen / in het begin / je weet hoe het is / soms is het zo / je weet hoe ze zijn / dagen van gras / dagen van stro / dans uit de maat / zo goed als je kan / zo goed als het gaat / als niemand het ziet / en doe als het moet / alles opnieuw
Spinvis: Dagen van Gras, Dagen van Stro (Excelsior Recordings 2005).
