Uitzicht

Thuis, als in “bij mijn ouders”, heb ik een mooi uitzicht. Een “onbetaalbaar” uitzicht. Misschien was het mooier geweest als we op Corsica zouden wonen. Op Corsica zijn overal bergen. Hier is alles plat. Toch is het een mooi uitzicht. Akkers, boerderijen, een enkele boom hier en daar. En in de verte het Duitse Reichswald. Het rijksbos dus. Daar ligt dan ineens een stuwwal uit de ijstijd en dus is het daar wel heuvelachtig. Als bij ons de zon schijnt, hangen er dikwijls donkere wolken boven die heuvels. Als het bij ons giet, ligt het bos in de zon. Het is een mooi uitzicht.

Op de universiteit heb ik een mooi uitzicht. Er staan veel bomen op de campus en ik zit op de 7de verdieping van het Erasmusgebouw, dus daar kijk ik mooi boven uit. Misschien was het uitzicht nog mooier als ik op de 20ste verdieping zou zitten. Sterker nog, ik weet zeker dat het dan mooier zou zijn, omdat ik dat zelf heb gezien. Maar ik zit niet op de 20ste, ik zit op de 7de. En dat is ook best mooi. Ik zie de andere gebouwen van de Campus aan deze kant van de Heyendaalseweg, en ik zie wat daken van andere gebouwen, achter de bomen. In de lucht hangen imposante wolken, waaruit soms regen valt. Het is een mooi uitzicht.

Ach, dan heb ik thuis zo’n mooi uitzicht, en dan verhuis ik naar Nijmegen. En het uitzicht vanuit het Erasmusgebouw is ook bijna verleden tijd. Och arme ik. Midden in de stad. Wat is dat nu weer. Daar ga je toch niet wonen als je zo mooi woont?

Eigenlijk valt het heel erg mee. Achter mijn nieuwe huis is een parkeerplaats voor de bekende Duitse prijsvechter, daarachter is het spoor naar Wijchen en verder. Daarachter zijn bomen. Daar steekt dan weer een molen bovenuit. Eigenlijk heb ik daar ook best een mooi uitzicht.
Goh, wat heb ik dat eigenlijk goed geregeld. Die trend houden we er in.

(nu willen jullie natuurlijk een foto, maar das dan balen)