Kom van de trap af!

Het voordeel van niks kunnen doen behalve leren en computerspelletjes, zoals daarzijde Patience, Hartenjagen en Warcraft III, is dat je ineens heel veel inspiratie krijgt om te schrijven. Tijd voor wat verhalend proza! 😛

Het hierna volgende is waargebeurd, maar ter bescherming van de privacy zijn de namen van de meeste personages gewijzigd.

Lijdend Voorwerp

1 – Kom van de trap af!

“Of ham,” zegt Steven, de held van dit verhaal. Het is bijna woensdagavond. Een willekeurige woensdag in half augustus. Hij zit sinds kort op kamers en vroeg zich af wat hij zou gaan koken. Steven is geen vegetariër en vleesgerechten afgaande, komt hij niet gauw op een lekker vleesgerecht dat zonder koekenpan te bereiden is. Een telefoontje naar het thuisfront doet hem besluiten naar huis te gaan, daar te koken en een koekenpan met andere kookspullen mee terug te nemen. Naar de bus lopende komt hij Tim tegen. Tim herinnert hem aan het feit dat Steven maccaroni met vis en kaas had kunnen maken.

“Of ham”, zegt Steven, “ik hou niet van vis, weet je.” Hij neemt afscheid van Tim en, hij had het niet veel beter kunnen timen, enkele minuten komt de bus eraan. Naar huis. Thuisgekomen bakt hij aardappelblokjes en een cordon blue. Op zijn kamer ligt nog een halve komkommer, die hij later op de avond zal nuttigen. Stevens moeder had al wat spullen verzameld, waaronder de koekenpan die hem thuis heeft doen belanden op een avond dat dat niet de bedoeling was. Door zijn zus wordt Steven afgezet bij de bus. Na een minuut of 20 stapt er een meisje in dat duidelijk ook op weg is naar haar kamer. Ze ziet Stevens tas en Steven ziet haar tas. Een glimlach. Dan concentreert Steven zich op zijn MP3-speler en zij zich op het landschap buiten de bus. Bij het ziekenhuis stapt Steven uit en loopt hij naar zijn fiets, die hij daar enkele uren eerder had neergezet. Met de volle tas op de stang en een rugzak fietst hij in een rustig tempo naar zijn kamer. Hij stalt zijn fiets, loopt de twee trappen op, en hij is thuis.

Na de halve komkommer te hebben opgegeten gaat Steven de spullen maar eens opruimen. Het pak melk in de koelkast, samen met de margarine voor in de koekenpan. Maar hij misstapt zich op de trap en 3 treden lager zit hij ineens op de grond. In de tussentijd is zijn enkel omgezwikt en het pak melk uit zijn hadden geglipt en op de vloer opengescheurd. Enigszins verward ziet Steven hoe het pak melk leegstroomt op het keukenzeil. Het is enkele seconden later als hij het pak melk redt. Het zit nog ongeveer halfvol. Dan heeft Steven nog geluk dat het maar een liter was. Hij zet het pak melk in de koelkast, zo dat het niet leegloopt, samen met de vloeibare margarine, die de val gelukkig wel heeft overleefd. Ondertussen is Stevens enkel aan het opzwellen. Verward stuntelt hij terug de trap op naar zijn kamer. Daar pakt hij een keukenpapier en een schoonmaakdoekje, om vervolgens weer de trap af te stuntelen. Met veel pijn en moeite weet hij de keukenvloer schoon te krijgen. Vervolgens maakt hij een handdoek nat en bindt deze om zijn voet. Hij gaat op bed liggen en hoopt dat de pijn en zwelling snel gaan zakken. Ook slaat hij zichzelf voor zijn kop – maar niet te hard – dat hij op de 4de avond die hij hier doorbrengt meteen maar van de trap pleurt…

To Be Continued?!?

[p.s. is het iemand opgevallen hoe erg de intro van de nieuwe single van The Scissor Sisters (I Don’t Feel Like Dancin’) lijkt op de intro van Peter Gabriel’s Solsbury Hill? Nee? Dan ken je vast één van beide nummers niet… Want anders was het misschien wel opgevallen]

4 reacties

Ik denk dat ik dan het Peter Gabriel nummer niet ken, maar hé: who cares? Het nummer van Scissor Sisters is gewééldig! Party!
Ik zou ze maar snel checken op mtv (het Lowlandsconcert dus dat binnenkort wordt uitgezonden. Het was helemaal de shit, mijn nummer 1 van de afgelopen Llowlands!)
Tot morgen! 😀

Geef een reactie