Donderdagavond

Donderdagavond pikte ik nog snel even de laatste drie kwartier van “A Hard Day’s Night” (de Beatles film ja) mee. Voor die tijd was ik bezig met eten koken en opeten, vandaar dat ik alleen de laatste 3 kwartier zag. Nu had ik m al een keer op de 2de Belg gezien toen ik klein was, toen waren ze er eens allemaal op, maar het was fijn nog eens te kijken. Ik bedacht bij mezelf dat ik de Beatles eigenlijk wel oké vind, maar dat ik waarschijnlijk niet de eerste prijs zou winnen bij de wedstrijd “noem de meeste beatles-titels.”

Enfin, het was mijn eerste naschoolse activiteit in Nijmegen sinds ik Nijmegenaar ben. Hiervoor had ik namelijk altijd “andere dingen”, zoals daarzijnde: tentamens en dossiers, uiteten in verband met de 26ste trouwdag mijner ouders en simpelweg werk. Toen ik eerder op de avond de Albert Heijn aan de Groenstraat verliet, kwam ik aldaar Norah en haar vriend tegen – Bart – die ik eigenlijk sinds juni niet meer had gesproken. Ze hadden een hond gekocht, Gala (Chala? sp?), wat mij dan weer aan het gala in het Kolpinghuis februari j.l. deed denken. Norah merkte op dat we maar eens keer weer iets met zijn “vieren” als groepje moesten gaan doen. In mijn hoofd ging ik snel af wie ze kon bedoelen, de mensen van de studiereis? Nee, daar was ze niet bij? Bart, een vriend van Bart, Norah en ik? Nee, dat kan ook niet. Het gesprek ging ondertussen voort en na een vrijblijvende uitnodiging te hebben afgegeven om een keer gezelli langs te komen, scheidden onzer wegen weer en ging ik koken. Halverwege de Willemsweg realiseerde ik me dat ze ons Morfologie en Syntaxis-groepje bedoelde. Ik sloeg mijzelf für den Kopf.

In de serie “Stefan Krijgt Internet Op Zijn Kamer” het volgende:
De huisbaas heeft beloofd dat er internet zou komen “binnenkort”. Dat was 30 juni, dat ie dat zei. En dat was bij de prijs inbegrepen. Nu zul je altijd zien dat ik de enige internetverslaafde in het huis ben, dat bleek na de eerste verkennende gesprekken, maar Jim is nu ook zover dat ie het nodig heeft. Jim gaat klassieke talen doen, maar heeft het conservatorium al gehaald. Tijdens de afwas om half 11 (eerst Beatles – vandaar) liet hij mij weten dat hij had nagedacht en dat ie toch ook maar wel internet nodig had. Zodoende zijn er meerdere mensen die nu de bal aan het rollen willen brengen en actie gaat ondernomen worden. In de nabije toekomst. Misschien nog net voordat ik definitief “zwaar beletterd” kan worden genoemd. To be continued.

Vandaag zaten er 3 poststukken in de brievenbus. De eerste was van Tempo-team: aan bewoners van Studentenhuis De Petteflat, gevolgd door ons adres. Een scoop van jewelste. Ik wist niet eens dat ons huis een naam had, laat staan dat ie zou zijn vernoemd naar de musical waarin ik de badguy speelde, back in the groep 5 days. Het boek zelf is ook heel leuk, maar dit lijkt wel destiny.
Daarnaast was er een blauwe envelop waarin mij door het kantoor werd medegedeeld dat zij vanaf nu mijn zaken zouden afhandelen, vanwege (a) dat ik was verhuisd, (b) dat ik een onderneming gestart of gestaakt had, (c) ik (niet meer) behoorde tot een gezamelijk dossier van een onderneming, of (d) de wijziging van het behandelende kantoor in het kader van de reorganisatie van de Belastingdienst. Toch fijn dat ze me dat mededelen.
Ten slotte was er ook een kaart van Mischa uit Helsinki, die nu een prominente plek op de deur heeft ingenomen. Mischa zelf keerde gisteren terug uit Scandinavië en omstreken. Morgen viert hij zijn verjaardag en dat belooft weer een knallend feest te worden!

Toen ik laatst in de boekhandel rondstruinde bij de Engelse boeken, leken mij die meer aan te spreken dan de producten van Nederlandse bodem. Typisch. Voor straf ga ik nu eerst al mijn Nederlandse boeken lezen – degenen die ik nog niet had gelezen dan. En dan gaan we wel weer Engelse lezen. Wat niet wil zeggen dat jullie geen mooie boeken (Engelstalig of Nederlandstalig, eventueel Duits) mogen aanraden in de comments. 🙂

(p.s. valt het op dat ik in de afgelopen 2 logs reacties probeer op te wekken?)