There’re a lot of ways to die
Yes some already dead that walk beside me
There’s a lot of things I don’t understand
Why so many people lie
It’s the hurt I hide that fuels the fire inside me
Will I always feel this way?
So empty
So exchanged
Empty (Ray Lamontagne)
Er zijn veel dingen waarvoor je moet oppassen in het leven, zo moet je oppassen met:
– strijkers in liedjes, violen zijn best gaaf, maar het moet niet over the top worden.
– je fiets op slot zetten, niet dat je dan onderweg naar je kamer het sleuteltje laat vallen, zodat je fiets alsnog wordt gejat (want das niet handig, I can confirm that).
– eten van pistachenootjes. Er zit er altijd 1 bij die goor is. En dat is niet cool, want die smaak blijft veel te lang hangen.
– TV kijken en consumptiemaatschappijdeelnemer zijn, en daar gaan we dan even verder op in:
Vorige week kwam trouwens het 2de album van Ray Lamontagne (en je zegt het niet op zijn Frans, maar op zijn Amerikaans: montaiiiin, ofzo) uit. En Ray is een beetje een einzelgänger, ik heb het ongetwijfeld eerder verteld. Hij is er zo eentje die soms liever met de lichten uitspeelt, omdat ie anders niet op zijn gemak is. Hij is er zo een die zacht praat en lang nadenkt in interviews. Hij is er zo een die liever met zijn vrouw en kind in het bos zou gaan wonen, maar nu eenmaal muziek moet maken omdat het in zijn genen zit. Enfin, zijn nieuwste album heet Till The Sun Turns Black en naast de gebruikelijke liefdesperikelen uit zijn verleden (zie Trouble uit begin 2004) heeft Ray dit keer ook maar zijn mening geuit op den maatschappij. In de nummers Empty en de titeltrack van de CD maakt Ray ons duidelijk dat we te veel met onszelf en materiële zake bezig zijn. En teveel ruzie maken. We geloven niet meer in mythes, spookverhalen bestaan niet meer. We zijn “Empty”.
Can you see the corporate man he’s ringing on the telephone?
His possessions are his throne, till the sun turns black.
Can you see him in his lounge, watching TV in the dark?
Waiting for a spark, till the sun turns black.
Who are we?
Till The Sun Turns Black> – Ray Lamontagne
Oftewijl, we moeten wat meer in mythes gaan geloven, wat meer fantasie gebruiken, anders vergeten we straks wie we zijn en kijken we alleen nog maar TV. Dus denk daar aan en geef je TV af (aan mij bijvoorbeeld, ik heb er nog geen). Een uitgebreide recensie van de CD volgt in de nabije toekomst.
Everything’s not lost, however… Vorige week vrijdag heeft de huisbaas internet aangevraagd. Toppiejoppie! En het zou ongeveer twee weken duren. Dus met een beetje geluk hoef ik deze logs binnenkort niet éérst in kladblok te typen, vervolgens te kopiëren naar mijn Iriver H320 mp3-speler, mee te nemen naar een computer met internet en aldaar de logs te posten (hetzelfde geldt voor al mijn schoolwerk dat per mail moet worden ingeleverd). Dat u het weet. Dan komen er misschien wel weer dagelijksere logs. Of logs die ergens over gaan in plaats van een verzameling van dingetjes, als bezigheidstherapie.
War is not the answer
The answer lies within you
Love
Within You – Ray Lamontagne
(ik geef toe dat deze laatste quote wat cliché is).
(Link naar sessie van Ray LaMontagne al hier)
