Ik WAS van plan om eens wat recensies te gaan schrijven voor o.a. Ray LaMontagne’s Till The Sun Turns Black en de gisteren door mij aangeschafte nieuwe van Badly Drawn Boy Born in the U.K.. Helaas (of juist niet) is de lijst van het nog te recenseren materiaal zojuist weer gegroeid. Dankzij de aardige mannen van Indigo Jones heb ik nu een exemplaar van hun 3de album 40 Miles (gesigneerd en, in tegenstelling tot de vorige 2 albums, akoestisch)! Dat ze daar ook nog even het minialbum van Peter And The Wolf bij hebben gedaan, ben ik ze eeuwig dankbaar, hoop ik. Want ik moet het eerlijk gezegd nog luisteren… Maar dat ga ik doen. En dan komen er recensies. Als ik tijd heb.
Teleurstelling: zojuist is er weer een mondegreen in mijn leven naar boven gekomen. Het refrein van Whirlpool of Desire is helaas niet It’s women in the whirlpool of desire, maar gewoon We’re swimming in the whirlpool of desire. Ik vond die eerste toch leuker….
1 reactie
Wat een teleurstelling. Sterkte ermee!!
Kusje