Gisteren schoot de NS weer eens te kort.

Dus toen Tessa er was, was het al 5 uur. Het plan om des avonds Thomas Dybdahl te aanschouwen, werd omgegooid, het was immers allesbehalve zeker dat Tessa nog terug in het door haar zo geliefde Castricum zou terugkomen, als zij om 23:22 de Intercity (die de hele dag al niet reed) zou nemen.

Bijna droog aangekomen op mijn kamer, kwam Tessa op het briljante idee om pannenkoeken te gaan bakken. Mijn tegenwerping “Ja, maar hier lukt dat nooit.” vond geen gehoor (“ik heb heel veel ervaring…”) en na even tegenstribbelen (“ja, maar ik ook”), gaf ik toe. Na een kort bezoek aan de supermarkt konden we beginnen en de cijfers voor de pannenkoeken varieerden van een 3 tot een 5,7. Geen enkele pannenkoek bleef heel. Na eerst de pan, toen de eieren, toen het aanrecht, toen het huis en ten slotte Nijmegen de schuld te hebben gegeven, was het beslag wel ongeveer op en onze scrambled pancakes smaakten nog best goed.

Hierna keken wij den film Garden State, een van mijn persoonlijke favorieten, alwaarna Tessa weer huiswaarts keerde, ik spoedde mij naar Thomas Dybdahl, zie daarvoor de volgende log, en daarna naar Marloes, die een verjaardagsfeestje was, alwaar het gesprek zich in een vicieuze cirkel van kotsen naar ganzen en zwanen naar die jongen uit The Devil Wears Prada naar kotsen bewoog, iets waar ik inmiddels niet meer van opkijk, met al die vrouwen bij mijn studie. Maar hilarisch was het wel…

Ik besloot daarna niet mee naar het brascafé te gaan, vandaag is immers een drukke dag… Zie planning… Want tekstanalyse was niet zo heel erg gelukt gisteren…