VFM: Trainspotting

Choose life. Choose a job. Choose a starter home. Choose dental insurance, leisure wear and matching luggage. Choose your future. But why would anyone want to do a thing like that?

Numero 173 in de 250 beste films volgens imdb.com en dus het bekijken waard. De film speelt zich (gedeeltelijk) af in de Edinburgh, maar daar houdt de vergelijking met Driving Lessons dan ook op. In Trainspotting speelt Renton een drugsverslaafde, totdat hij erachter komt dat hij iets mist in zijn leven. Hij wil dan weliswaar niet het gebaande pad volgen (zie boven), maar heroïne en de invloed van zijn vrienden is ook niet alles. Onder zijn vrienden bevinden zich Sean Connery-wannabe “Sick Boy” (ook verslaafd), weirdo Spud, Begbie (een nogal lichtgeraakte dertiger), athleet Tommy die nog nooit drugs heeft geprobeerd maar er wel nieuwsgierig naar is. In ieder geval, hij probeert te stoppen met drugs en een vriendin te krijgen. Dat wordt Dianne ook, maar ze is wel behoorlijk minderjarig. Ze dreigt echter naar de politie te gaan als hij zegt dat hij haar niet meer kan zien. De jongens komen erachter dat drugs niet de oplossing zijn voor de problemen in het leven. Als je shot uitgewerkt is, heb je een nieuwe nodig…

Na een verkeerde dosis komt Renton in het ziekenhuis terecht en zijn ouders hebben er genoeg van. Nu is het afgelopen. Ze sluiten hem op in zijn kamer en een nachtmerrie volgt. Uiteindelijk clean besluit hij naar London te verhuizen en werkt hij voor een makelaar, maar zelfs dan ontsnapt hij niet aan zijn vrienden. Dan weet Sick Boy hem over te halen te investeren in een grote drugsdeal zodat ze met geld een nieuwe start kunnen maken, maar dan moet de groep nog een keer – als vrienden – samenwerken.

Ik ben altijd voorzichtig met termen als “klassieker” en “meesterwerk”, maar Trainspotting heeft me van begin tot het eind geboeid. Ik heb het nooit zo gehad op Ewan McGregor, maar hier zet hij een fantastische prestatie neer. De film ademt de sfeer van het verhaal echt uit. De misery, filth en het tegelijkertijd vasthouden daaraan en het uitkijken naar iets beters. Het afkicken heeft niet alleen voordelen:

The downside of coming off junk was I knew I would need to mix with my friends again in a state of full consciousness. It was awful. They reminded me so much of myself, I could hardly bear to look at them.

Maar de film is niet heel alleen heel verantwoord enzo, hij verheerlijkt drugs ook op sommige momenten, als uitvlucht, maar wel als tijdelijke uitvlucht. Daarnaast heeft de film ook zijn hilarische momenten. Het acteerwerk is goed, de muziek straalt eind jaren 80 / begin jaren 90 uit en misschien wel het belangrijkste klopt ook: de energie. De film klopt. Het is geen kijk op de drugsscene, het is een film in de drugsscene. Het is overal, om je heen, boven je, onder je, het heeft je, net als Renton in zijn greep. En dat is soms grappig, soms ontroerend, soms uitermate frustrerend en soms maakt het je gewoon woedend. Het is een realistische film, bij vlagen erg deprimerend. Je moet door de zure appel heen bijten, maar uiteindelijk is het een geweldige film.

Binnenkort in ditisstefans vakantiefilmmarathon o.a. The Devil Wears Prada.