Happy Feet / The Pursuit Of Happyness

Het is mijn plan vanaf nu niet meer dan 50 tot 100 woorden (ongeveer) aan een film vuil / schoon te maken. Dat houdt het kort en krachtig.
Happy Feet
Iedereen heeft Happy Feet vast al gezien, of er in ieder geval van gehoord. Het is die film met die zingende pinguïns. Alleen eentje kan niet zingen, die kan tapdansen. Maar dat is hetzelfde als rock ’n roll enzo… Dat vinden andere pinguïns niet cool (in eerste instantie). En dus heeft Mumble een problemos, dat nog veel groter wordt als alle vis opraakt.

De film is grappig en de liedjes over het algemeen goed uitgezocht, al zitten er vast een paar bij die je als Nederlander minder goed kent. Probleem van de film is dat het verhaal wat onwaarschijnlijk is en de oplossing voor het vistekort wel heel snel er doorheen wordt gejaagd op het eind en dat verpestte het wel een beetje voor mij. De animatie is echter zeer oké en ik denk niet dat het publiek voor wie deze film bedoeld is, echt veel problemen met het verhaal zal hebben…

The Pursuit of Happyness
Ja, de spelfout hoort erbij. Vet romantisch, ik bedoel emotioneel, drama over Will Smith die in de jaren ’80 in San Francisco het niet heel breed heeft. Zijn vrouw gaat er dan ook vantussen en hij neemt de zorg voor het zoontje op zich. Maar dat gaat zomaar niet. Want Will verkoopt machines aan ziekenhuizen die duur en overbodig zijn. Tijd voor een carrièreswitch (hop hop naar je nieuwe job!), dus, en hij wordt broker. Althans, hij praat zichzelf een trainingsprogramma binnen waar hij misschien een half jaar later een baan krijgt. Voordat het echter zover is, moet hij eerst dat half jaar doorkomen. En dat gaat niet zonder problemen.

Will Smith blijkt best serieus te kunnen acteren. Ik ken hem dus alleen van The Fresh Prince, Men in Black en dat soort films, maar hier speelt ie dus een serieuze rol. En dat doet ie best geloofwaardig. Het is natuurlijk geen arthouse, het is big budget met grote namen (naast Will zien we onder andere Thandie Newton), maar het is wel zo’n film waarbij je op een gegeven moment tranen in je ogen krijgt, en een warm gevoel in je buik. Zo’n film. En hij draait vanaf 1 februari in de Nederlandse bioscopen.

6 reacties

Grote namen als Thandie Newton? Anyway, wel stom van die spelfout…

En hoe komt het trouwens dat jij een film die pas op 1 februari gaat draaien al hebt gezien?

Vond je het stiekem niet heel erg dat de boodschap er bij Happy Feet er zo dik bovenop lag? 😉
Ander minpuntje: een vriendin die naast je zit te piepen als die Mumble geboren wordt. Allemachtig. =P

Daar heb je een punt, maar ik had me al heel snel voor die boodschap afgesloten… “Ben wie je bent!” Dat hebben we wel genoeg gehoord. 😛 Toen ik me daarvoor had afgesloten was ie best vermakelijk :P.

Ow ja, maar dat vond ik dus ook belachelijk uitgewerkt… Dat stellen ze uit en uit en uit, dat voedselprobleem en dan gaan we ineens met zijn allen toch maar niet vissen daar… In wat voor wereld leven we nu? he? Kom op…

Geef een reactie