La Science des Rêves

Science of Sleep

Stéphanie: You have a serious problem of distorting reality. You could sleep with the entire planet and still feel rejected.

Gisteren overkwam het mij dat de bijles die ik af iets te kort duurde en we tijd over hadden. Op zoek naar een film die me geschikt leek, kwam ik de film The Science of Sleep (oorspr. titel La Science des Rêves) tegen. Nog niet gekeken en geen idee waar ie over ging, maar goed, we namen de gok. Engelse ondertitels aan en gaan met die banaan. Zo’n twintig minuten later wist ik: “deze film is vaag, het is een mislukking en we hadden m niet moeten kijken.” Toen we 10 minuten later stopten met kijken was ik ineens om. Ik moest hem gewoon afkijken. Het uur wat nog volgde was soms vaag, soms stom, maar vooral best mooi. Michel Gondry (o.a. Eternal Sunshine Of The Spotless Mind) heeft een bijzondere fantasie. En die fantasie vertaalt hij vrij letterlijk door naar zijn werk.

In de film komt Stéphane (what’s in a name?) aan in Parijs, daarheen gelokt door zijn moeder die hem graag in de buurt wil hebben. Stéphane komt uit Mexico, het geboorteland van zijn vader, die aan kanker is overleden. In Parijs betrekt Stéphane een van de appartementen die zijn moeder verhuurd. Wanneer hij aan zijn nieuwe baantje begint, dat zijn moeder voor hem heeft geregeld, blijkt dat deze heeft gelogen: hij mag helemaal niet zijn collectie tekeningen / schilderijen publiceren op een kalender. Hij moet in plaats daarvan bestaande teksten op kalenders plakken. De volgende dag ziet hij twee mannen een piano de trap op dragen. In een poging te helpen bezeert hij zijn hand en pleurt de piano de trap af. Hij wordt door de eigenaresse van de piano (die het appartement tegenover hem betrekt) naar binnen gevraagd en haar vriendin, Zoë, verzorgt zijn hand. Hij voelt zich aangetrokken tot Zoë, maar vermoedt dat het Stéphanie (what’s in a name?) is, zijn nieuwe buurvrouw, die hem leuk vindt. Hij doet net alsof hij ergens anders woont (op advies van zijn oversekste collega Guy – Fuck her! – bij het kalenderbedrijf), maar ontdekt na verloop van tijd dat Stéphanie best wel op hem lijkt (creatief, anders) en dat hij haar misschien wel aardiger vindt. Stéphane is ervan overtuigd dat Stéphanie hem niet aardig vindt, Stéphanie denkt dat Stéphane haar gebruikt om het telefoonnummer te scoren van Zoë. Enfin, hier begint het klassieke liefdesverhaal waarbij ze elkaar aantrekken en afstoten en dan komt het wel/niet goed?

Allemaal vrij cliché zou je zeggen, maar de manier waarop is “anders.” Stéphane is namelijk zo gek als een deur. Hij heeft nogal moeite met het uiteenhouden van droom en realiteit. In zijn slaap bereidt hij zijn eigen dromen voor in een TV studio (Stéphane TV) – gemaakt van karton, net als het grootste deel van zijn dromen -, maar soms worden die dromen wel of niet werkelijkheid. Zo schrijft hij een keer in zijn droom in bad een briefje aan Stéphanie waarin hij toegeeft haar buurman te zijn, een leugenaar en waar hij vraagt om het telefoonnummer van Zoë. Als hij wakker wordt in bad ontdekt hij echter dat hij het briefje echt heeft geschreven. Met een kleerhanger weet hij het briefje terug te krijgen, zich er niet van bewust zijnde dat Stéphanie het briefje al heeft gelezen. Op een gegeven moment weet Stéphane niet meer of hij nu droomt of leeft en onder al die druk (liefde, saai werk en verlegenheid) zit er maar één ding op…

Noem het pretentieus en te artistiek, maar het is wel degelijk een mooi gemaakte film. Geen CGI, maar ouderwetse knutseldromen. Het is een bij vlagen schattige film, met een mooie soundtrack erbij. De combinatie van Frans en Engels door elkaar maakt de film er niet duidelijker op, maar wel authentieker. Kijk deze film niet als je een duidelijk plot wil zonder teveel dubbelzinnigheden. Mocht je open staan voor ‘vage’ films die uiteindelijk toch heel mooi blijken te zijn, dan is dit een mooie aanvulling op je collectie.

3 reacties

Klinkt tof! Het citaat overigens ook 🙂
Waarschijnlijk niks voor een luie zondagmiddag, maar als ik ’n keer in de stemming ben zal ik ‘m opzoeken bij de videotheek.

Beetje late reactie, maar wilde even zeggen dat ik de film net gezien heb samen met Timo.
Was wel geslaagd. Idd best vreemd, maar wel mooi apart.

Geef een reactie