Deze reis is echt ultiem!

Vorige week woensdag vertrok ik des avonds naar een stad waar ik al eens enkele dagen had vertoefd: Praag. Ik moet zeggen dat ik er niet echt naar uitkeek. Omdat ik het eigenlijk veel te druk had. Omdat ik heel veel leuke dingen in Nederland had kunnen doen. Omdat ik toch al in Praag was geweest. Om redenen die ik soms niet echt kon benoemen, stond de hele reis me een beetje tegen. Maar ik wist ook dat als ik eenmaal zou gaan, dat het dan ook leuk zou zijn. En als je dan al betaald hebt, ga je dan uiteindelijk toch maar. En sinds we Nijmegen verlieten heb ik geen moment spijt gehad. Ik kan nu een exact, op de minuut precies verslag gaan geven, maar daarmee doe ik niemand een plezier. Daarom hieronder gedachten, herinneringen en gebeurtenissen, geordend per dag.

Foto’s zal ik later invoegen, zodra ik ze heb, maar tot die tijd bestaat het verslag vooral uit woorden.

Dag 1: Woensdag
Download report
Woensdag bestond uit inpakken, spullen kopen en ruim op tijd in Nijmegen zijn. Ik was gelukkig niet de enige die ruim op tijd was: bij aankomst ontmoette ik Tim (uit het eerste jaar). We besloten in De Refter te gaan zitten, totdat er vermoedelijk andere mensen bij Erasmuslaan 9 zouden verschijnen. Daar aangekomen leek het ons een slim idee om even te checken voor tentamenresultaten (die waren er niet, die kwamen pas op maandag – 8 min voor jeugdliteratuur, 7,5 voor kerncollege moderne letterkunde). Daarna gingen we terug naar Erasmuslaan 9, waar “de rest” inmiddels begon te arriveren en iets over 8 waren we dan ook op weg, onder de leiding van een leerlingchauffeur en zijn supervisor. Na dik 2 uur rijden stopten we, ergens in Duitsland, kregen we een nieuwe chauffeur (onze leerling was wél geslaagd) en begonnen we aan de rest van de rit naar Praag. Tevens keken we Love Actually, stiekem een heel postmoderne film *kuch*, maar ik zou liegen als de reis er niet wat sneller door ging. Die nacht sliep ik weinig, 2 uur maximaal, maar verder verliep de reis voorspoedig.

Dag 2: Donderdag
Download report
De eerste indruk is heel belangrijk, volgens sommigen, maar de studiereiscommissie zette zich in eerste instantie niet heel erg op de kaart met het programma: het bestond vooral uit veel wandelen. Gelukkig was het weer goed (wat tot zaterdagavond zo zou blijven). Na eerst naar het hostel te hebben gelopen (hurray for trolleys) om onze spullen te dumpen, wandelden we naar de faculteit van filosofie en letteren, alwaar we werden rondgeleid door twee Tsjechische studenten Nederlands. Hun Nederlands was verrassend goed, al hadden ze een duidelijk accent en moest je niet met te ingewikkelde uitdrukkingen of slang aankomen. 🙂
Na een lunch in een café om even bij te komen, huppelden we verder door de stad voor een stadswandeling met een halfnederlandse (Half-Nederlandse?) (Halfnederlandse?) gids. Zijn Nederlands was nog een graadje beter dan dat van de Tsjechische studenten en hij gebruikte zijn skills dan ook om ons alles maar dan ook echt alles te vertellen. Het tempo zat er goed in en in een paar uur tijd zagen we zo’n beetje alles van de Praagse burcht. Het goudmakersstraatje waar Franz Kafka ooit woonde, was natuurlijk een soort bedevaartsoord (al kan ik niet bevestigen Kafka ooit gelezen te hebben) en sommige van de vrouwelijke reisgenoten waren verrukt over de leuke houten speeltjes die ze in het straatje verkochten (Deze muis is echt ultiem!). Ik herkende sommige dingen nog van de vorige keer dat ik in Praag was 5-6 jaar geleden, maar het was toch allemaal best wel nieuw.
Alsof we nog niet dood genoeg waren na een dag lang lopen en een brakke nacht in de bus, beklommen we ook nog even de bijna 300 treden van de kathedraal. Ik ben volgens mij serieus gestorven halverwege, maar het uitzicht was de moeite waard. Na een terrasje gepikt te hebben, werden we door onze gids op een pleintje afgezet waar we zaterdag zouden meeten om de nep-Eiffeltoren te gaan beklimmen.
Hierna liepen we terug naar het hostel, om onze kamers uit te checken. Ik lag, samen met Ellen, Jody, Kim, Maarten, Ren̩e en Tim (vierdejaars) op de zevenpersoonskamer, die eruitzag als een soort torenkamer. Anne (eerstejaars) doopte onze kamer dan ook tot de prinsessenkamer, een term die door ons meteen werd overgenomen. Al gauw bleek echter dat alle vrouwen feministische Opzij-lezeressen waren Рdus geen prinses Рen Maarten een hippie (vanwege zijn gitaar). Tim en ik bleven over en al snel was ik het prinsesje en Tim de lakei. Zelf was ik niet helemaal gelukkig met deze verdeling, al streef je op een leeftijd als de mijne natuurlijk heel erg naar erkenning, in wat voor vorm dan ook.
Om onze kamer te vieren gingen we uit eten, Anne was er trouwens ook bij, het is me niet helemaal duidelijk hoe ze er precies bijkwam, maar erg was het in ieder geval niet. Ik had mezelf maar gebombardeerd als sleutelbewaarder en maakte regelmatig mental notes om te bewijzen dat we HIER in ieder geval niet de sleutel hoefden te zoeken als we hem kwijt raakten, omdat we hem hier nog hadden. Het restaurantje werd gerund door een paar Italianen, althans dat gevoel kregen wij, en de pizza’s waren dan ook lekker. Het werd duidelijk dat onze kamer duidelijk het leukste was.
Rond half 10 gingen we stappen met Tsjechische studenten, maar de enige student die meeging was dezelfde die we die middag tegenkwamen. Vergeef me dat ik haar naam ben vergeten, ik kan me nog duidelijk herinneren dat ze ergens halverwege die halve liter bier zichzelf voorstelde, maar welke klanken uit haar mond kwamen… Al sla je een varken…
Jody en ik besloten hem op tijd te “peren”, we waren moe en we hadden de sleutel – nou ja, ik had de sleutel. Daniëlle liep ook mee en zo vonden we eenvoudig de weg naar het hostel terug. Het leek ons (Jody en mijzelve) tactisch nu vast de uitgebreide sanitaire stop te maken, omdat de volgende ochtend vast iedereen dat wilde doen. Jody ging eerst, terwijl ik onze kamer bleef bewaken – de kamer kan niet zonder sleutel van buiten worden geopend. Zodoende was het een stuk later toen we allebei klaar waren met douchen. We hadden dan ook NET de lamp uitgedaan toen de rest van onze kamer binnenkwam. En die gingen ook allemaal maar even douchen. So much for an early night… Het was echter wel heel gezellig (dat krijg je met de leukste kamer), maar niet bevorderd voor mijn ochtendhumeur de volgende ochtend…

Dag 3: Vrijdag
Download report
Vrijdag moesten we weer vroeg op. Het ontbijt was niet echt de moeite waard. Het brood was niet eens goor (in ieder geval niet vergeleken met andere varianten die we soms voorgeschoven kregen), maar het beleg – er was kaas, vlees en iets wat moest doorgaan voor abrikozenjam – was allemaal vrij magertjes. Naast buitenlandse melk – per definitie goor – was er thee, koffie en iets wat moest doorgaan voor ranja, maar met een heel bittere nasmaak. Geen verse croissantjes dus. 🙂
Gelukkig had ik nog krentenbollen uit Zaandam – denk daar maar eens over – dus mijn honger werd alsnog gestild. Even later liepen we met zijn allen naar de bus en gingen we naar Terezinstad. Dit herkende ik – uiteraard – nog, maar het was toch nog indrukwekkend. En dan waren we er ook nog op 4 mei… Alsof erover was nagedacht! Dit keer mochten we ook een lange tunnel doorlopen die we volgens mij niet hadden doorlopen met het EC, maar dat kan ook gewoon een gat in mijn geheugen zijn. Ook liepen we nog naar het museum in het bijgelegen stadje, dat was ook best indrukwekkend. Alleen jammer dat we daar nog eens de film gingen kijken die Tim (4de) en ik al hadden gezien, even daarvoor.
Hierna gingen we naar Melnik, voor lunch en een wijnproeverij. De lunch was niet heel uitgebreid (vooral snoep en mijn koekjes Рdie Ren̩e voor mij bewaarde), maar daar kozen we bewust voor. Tim, Jody, Ren̩e en ik zochten een gezellig terrasje op, waar twee Tsjechen zaten te eten en twee backpackers van de nodige alcohol zaten te genieten. Daar dronken Ren̩e en Tim echte Tsjechische koffie Рmet een hoop drab Рen Jody en ik Tsjechische multivitamine thee Рdie heel erg naar rozenbottel smaakte. Zo hadden we een hairmatch (zo waren we overigens ook opzettelijk gaan zitten)!
De wijnproeverij was best gaaf, alleen jammer dat ik niet van wijn hou. Op de terugweg keken we de hoogtepunten van Bert Visscher op DVD, waar niet iedereen blij mee was, maar de twee Tims en ik in ieder geval wel.
Die avond waren we vrij en al snel hadden we het plan om niet uit te gaan, maar op onze kamer te blijven, foute liedjes te spelen en te eten en te drinken. Tim, Jody en ik gingen naar de albert (hee! die naam lijkt best op albert heijn, het ziet er alleen heel anders uit van de buitenkant) tegenover het hostel. Binnengekomen bleek het echt een Albert Heijn te zijn, met ah quality als huismerk en de Albert Heijn huiswijnen, Lays chips en Euroshopper als finishing touch. We waren alleen veel goedkoper uit dan in Nederland. Met heel goedkope vodka, twee liter appelsap, ̩̩n fles kinderperzikchampage en twee zakken chips kwamen we aan bij de prinsessenkamer waar we even bijkwamen van de dag. Uiteindelijk gingen we uiteten met een hele grote groep mensen bij een restaurant met bediendes met laaguitgesneden decollet̩. Het eten was ook goed en zo kwamen we tevreden terug bij onze kamer. Zonder lakei Tim (de afvallige!) die had besloten uit te gaan. Gelukkig hadden we de andere Tim, die een aardige stem bij zich bleek te hebben, en onder andere Marieke, Anne en Lieke waren er ook bij terwijl Maarten zijn gitaar betokkelde. Ikzelf speelde ook nog een paar deuntjes Рhippiejaren all over again! het was diep in de nacht toen we concludeerden dat de vodka best goor was (maar ja, choedkoop is choed!), de klok vrij hard doortikte en we op zaterdag nog vroeger op moesten dan op vrijdag.
Snel zochten we onze stapelbedden op, rond drie uur kwam ook lakei Tim terug van het
stappen, wederom probeerde hij elegant ons bed te beklimmen, wat niet mogelijk bleek. Snel was het stil in de prinsessenkamer, iedereen was moe.

Dag 4: Zaterdag
Download report
De laatste dag! Om iets over 9 stond iedereen beneden, bepakt en bezakt en begon onze tocht naar de bus (hurray for trolleys). Na onze spullen gedumpt te hebben, zette de bus ons af bij de National Gallery, met allemaal (moderne) kunst. Museums zijn altijd goede plekken voor (minder) foute foto’s (hier voeg ik wellicht nog een keer de foute foto’s in), maar er zaten ook daadwerkelijk mooie dingen tussen. Uiteraard was niet alles even mooi gelukt, maar daarvoor is het kunst. In een uur kregen we ook een rondleiding, maar dat uur werd een uur en tien minuten en toen had onze gids nog niet alles verteld. Maar het was wel allemaal zeer informatief en leerzaam.
De middag hadden we vrij te besteden en wij van de prinsessenkamer besloten de Joodse wijk maar uit te gaan checken. Het was echter Sabbat, dus bijna alles was dicht. Het Franz Kafka caf̩ echter niet en daar nuttigden we dan ook onze lunch en genoten wij van liquide middelen (haha, een woordgrapje!). Daarna werd onze prinsessenkamer ruw uit elkaar getrokken toen Ellen, Ren̩e, Jody en Kim gingen shoppen. Wij, de mannen (Lakei Tim, Maarten en ik) wilden niet Рtenzij we naar de Livera gingen (haha, wat zijn we melig), daarom gingen wij op zoek naar een geschikt terrasje om het alcoholpercentage van ons bloed op peil te brengen. Dit deden we samen Patricia en Anique (vergeet ik iemand? Was andere Tim er?).
Anyway, na een uur slenteren kwamen we bij een café wat geschikt leek, na een dik kwartier kwam er een serveerster op ons af – type botox. Zij nam chagerijnig onze bestelling op (donker bier). Het donkere bier bleek niet van het type Leffe, maar van het type Laffe te zijn. Het was in feite gewoon bier met kleurstof. Tim werd in eerste instantie vergeten, maar deze fout werd even later goedgemaakt, al kostte het de serveerster zichtbaar pijn en moeite. De pretzils (of hoe heten die dingen – xxl krakelingen met zout) die ze even later op tafel zette, leken gratis maar bleken 20 kroon per stuk te kosten. Een naaieactie, vond ik in ieder geval, omdat ik ze vooral at omdat ik dacht “hee, gaaf” en niet omdat ik ze zo graag wilde.
Hierna gingen we naar de meetingplaats waar we twee dagen daarvoor hadden afgesproken. We waren de eerste mensen en begonnen de tijd te doden met onze favoriete hobby: zingen. Alle klassiekers kwamen langs (Grease, Sister Act, Babylon etc), wat omstanders niet altijd even konden waarderen, laat staan de andere mensen van de studiereis.
Toen iedereen er was, liepen we naar het restaurantje waar we gingen eten. Een typisch restaurant. Het eten was heel lekker (al waren de porties niet al te groot), maar ondertussen was een metalband in een andere ruimte aan het oefenen. Het was gezellig om met iedereen tegelijk te eten, en het was ook heel relaxed dat het eten en drinken gratis was. Hoeraatje voor de SVN!
Daarna beklommen we de berg naar de nep-Eiffeltoren, de echte naam ben ik even kwijt (schandalig omdat ik hem al twee keer ben beklommen). Bovengekomen maakte ik mijn eerste appearance op Tsjechische TV, omdat een cameraploeg stond te filmen. Bij deze wil ik even zwaaien naar mijn Tsjechische fans! (hoi!)
Het uitzicht was fantastisch, Praag @ night. Het was echter begonnen met regenen, wat de klim al had bemoeilijkt, en de afdaling ook niet ten goede kwam. Bijna viel ik – net als 5 jaar geleden) van de berg af. 🙂 Beneden gekomen gingen we linksaf een straat in, en even later weer naar links en begon er een klim naar boven. Dit was duidelijk niet de meest effectieve route en de weg liep best stijl naar boven. De pijn in de benen en de vermoeidheid van de afgelopen dagen sloeg toe, maar boven zou het allemaal gedaan zijn, daar we konden uitrusten in de bus.
We waren echter te vroeg op de afgesproken plek. Het eten ging namelijk veel sneller dan verwacht, en zodoende hadden we anderhalf uur over. De geweldige reisleiding belde echter de buschauffeur en die was zo aardig drie kwartier eerder te komen, wat aanzienlijk scheelde in de wachttijd. Nog snel deden we een laatste drankje in een klein café, gevonden door de twee AJO’s die als begeleiding meewaren (wat gek dat ik ze nog niet genoemd heb! – ze waren dan ook niet extreem aanwezig – maar wel heel aardig).
Rond 11 uur waren we dan onderweg naar Nederland. In plaats van de snelweg koos de buschauffeur voor een route door het hobbelige binnenland van Tsjechië (Buschauffeur bij de eerste pauzeplaats: Ach, de ene buschauffeur zegt dat dit snelste route is, de andere zegt dit… Uiteindelijk is het allemaal even snel en maakt het niks uit… Marieke antwoordde bits: Maar voor het slapen wel). Ondertussen keken we Trailer Park Boys, wat niet iedereen even gaaf vond – maar het is ook kunst he… Check het iedere maandagavond op MTV! Die nacht sliep ik wederom maar een uur of twee.

Dag 5: Zondag
Zondagochtend stopten we rond 8 uur ergens in Duitsland. Terug in euroland was het nog best moeilijk eten te kopen. Het bleek dat pinnen alleen kon boven de vijf euro. Renée en ik deden al samen, maar dat was nog steeds niet genoeg om te kunnen pinnen. Na genoeg mensen te hebben gevonden en te hebben ontbeten, kwamen we veel te laat bij de bus terug, maar die was zo aardig geweest om te wachten. Dank daarvoor! Terwijl we Gladiator keken (en ik Rachels Rokje van Mutsaers probeerde te lezen) reden we verder richting Nederland. Na afloop van de film stopten we opnieuw en namen we afscheid van onze buschauffeur. Daarvoor in de plaats kwam een nieuwe buschauffeur, door Renée bestempeld als knurft (een woord dat volgens mij al enkele decennia niet meer in schwung is). Jochem Myjer werd nog opgezet, maar die DVD kregen we niet meer af, voortijdig bereikten we Nijmegen (rond 12 uur), waar een soort anticlimax ontstond toen we allemaal onze tassen terughadden.

Dit was het dan. Mijn groepsknuffeloproepen werden helaas niet beantwoord, maar het was een mooie reis. Ultiem zou Renée zeggen (en Marloes ook, als ze mee was geweest). Ik zou het bijna zelf gaan gebruiken …

Het audiovisuele aspect van deze log moet nog worden toegevoegd, maar er zijn (al dan niet hilarische) reports en foto’s die binnenkort zullen verschijnen.