Paul Warfield Tibbets, Jr. (February 23, 1915 – November 1, 2007)
Je hebt mensen die plannen en mensen die uitvoeren. Paul Tibbits was een uitvoerder. Hij was zelfs een van de beste vliegers in de Amerikaanse luchtmacht. En zo was hij het die op 6 augustus 1945 rond kwart over 8 in de ochtend (lokale tijd) een atoombom op Hiroshima gooide met zijn vliegtuig B-29 Elona Gay (serienummer 44-86292).
Aan de ene kant maakt het natuurlijk niet uit wie de bom precies dropte, het gaat natuurlijk om wie de bom plande. Maar mensen vergeten wel eens dat het gewone soldaten zijn die commando’s uitvoeren. Dat dat ook gewoon mensen zijn.
Vandaag is Paul Tibbits overleden. Na de oorlog heeft hij meerdere malen gezegd nooit spijt te hebben gehad en dat hij het niet anders zou aanpakken nu hij de gevolgen kent. En toch, toch overleden zo’n 70.000 mensen door het vallen van de bom. En dan tellen we alle slachtoffers van de gevolgen van de atoombom nog niet eens mee. Paul Tibbits slaapt er niet minder om, zo zegt hij. Het lijkt onwerkelijk, misschien hielp het de Tweede Wereldoorlog te beëindigen, maar het aantal slachtoffers is wel heel erg groot. Staat dat wel in verhouding?
Of zoals Leo Szilard, die in eerste instantie meewerkte aan de ontwikkeling van de bom, in een brief zei:
“Let me say only this much to the moral issue involved: Suppose Germany had developed two bombs before we had any bombs. And suppose Germany had dropped one bomb, say, on Rochester and the other on Buffalo, and then having run out of bombs she would have lost the war. Can anyone doubt that we would then have defined the dropping of atomic bombs on cities as a war crime, and that we would have sentenced the Germans who were guilty of this crime to death at Nuremberg and hanged them?”
Ik denk niet dat iemand daaraan kan twijfelen…
