VFM: Hairspray

Het is kerstvakantie, dus is er weer een ditisstefan.nl vakantiefilmmarathon. Stefan bespreekt zo’n beetje alle goede en minder goede films die hij sinds de vorige vakantiefilmmarathon heeft gezien. Iedere dag wordt een nieuwe aflevering gepost, met daarin één uitgebreide bespreking en twee kortere. Deze keer drie besprekingen van remakes zonder die films met het origineel te vergelijken: ‘Hairspray’, ‘Herby Fully Loaded’ en ‘Alles Is Liefde.’

Hairspray 2007 (imdb)
Genre: Musical
Met: John Travolta (Grease), Michelle Pfeiffer (Stardust) Nicky Blonsky e.a.
Regie: Adam Shankman

Tracy Turnblad (Blonsky) is een ‘gezet’ meisje in het in rassenstrijd verwikkelde Amerika. Tracy houdt eigenlijk maar van twee dingen: dansen en zingen. Wanneer er dan ook audities worden gehouden bij haar favoriete lokale TV-programma The Corny Collins Show, wil ze dan ook vrijgekomen plek tussen de dansers (ze zou dan de danseres vervangen die ’toevallig’ 9 maanden weggaat – erg geestig). Uiteraard wordt ze door de bazin van het station (Pfeiffer) weggehoond, omdat ze te dik is. Dat ze toch het nieuwe dansmeisje wordt, ligt dan ook niet aan die vrouw, maar aan de populaire Link (voor wie Tracy een stille liefde koestert, gespeeld door Zac Efron), die haar op school ziet dansen. Enfin, Tracy Turnblad is niet bepaald politiek correct ingesteld (of juist wel?), als ze besluit mee te lopen in een mars van negroes die graag ook een eigen TV-programma willen. De zenderbaas probeert haar van de zender te krijgen, ze wordt gezocht door de politie, kortom: geen topdag voor Tracy. Maar het komt allemaal goed. Voor Tracy, Link en de zwarte bevolking van Baltimore.

Hoewel ik een muzikaal persoon ben, vind ik musicals nou niet het meest leuke genre dat bestaat. De liedjes zijn over het algemeen cheesy, slap, volgen een standaardformule en dienen slechts het gebrek aan plot te verhullen. De verhalen over Hairspray waren echter dusdanig goed, dat ik besloot de gok te wagen. En ik moet zeggen dat de film aan alle bovengenoemde eisen voldoet, en toch was het een erg leuke film. Net zoals Grease ook wel een keer of drie leuk is dus. Nicky Blonsky zingt vol overtuiging en het lijkt erop dat we hier met een talentje te maken hebben.

De film leunt echter ook voor een groot deel op de bijrollen van bijvoorbeeld John Travolta, Christopher Walken en Jerry Stiller. Stuk voor stuk talentvolle acteurs (en een comedian) die, door hun eigen ego even in de steek te laten helemaal in de huid van hun personags kruipen. De film lijkt zichzelf niet altijd even serieus te nemen. En dat geeft de film zijn kracht. Ik sluit niet uit dat we deze film over een jaar of 10 ook drie keer per jaar op TV zien, en dat je toch altijd weer even kijkt. Net als bij Grease. En dat je de – toch ietwat cheesy – liedjes uit de film, zoals Without Love, Goodmorning Baltimore en You Can’t Stop The Beat uit volle borst meezingt. Het is in ieder geval een welkome toevoeging aan het arsenaal musicalklassiekers dat we al hebben.

Herby Fully Loaded
De terugkeer van Herby naar het witte doek is deels geslaagd. Het is namelijk een best grappige film geworden, die er gelikt uitziet (om over hoofdrolspeelster Lohan nog maar te zwijgen). Herby vindt zijn weg naar ex-straatracer Maggie Peyton (Lindsay Lohan), maar zij heeft het racen afgezworen. Herby denkt daar anders over en daagt de nummer 1 racer uit voor een race. Uiteraard wint Maggie, maar daarmee begint alle ellende pas. Liegen tegen haar vader, die niet wil dat ze racet, Herby beledigen door hem als oud vuil te behandelen en een eikel als tegenstander. Uiteraard komt het allemaal goed, maar dat duurt net 10 minuten te lang. Was het verhaal iets korter geweest dan was het een erg leuke film geweest. Nu gaat ie net te lang door. Jammer.

Alles is liefde
De Nederlandse Love Actually is dan weer wel erg geslaagd. De verschillende verhaallijnen maken het mogelijk dat we alleen het betere acteerwerk hoeven te zien en niet de tenenkrommende scènes die we in sommige andere Nederlandse films zien. Een goede soundtrack, leuke dialogen en verrassend goed acteerwerk van Paul de Leeuw en Michiel Romeyn (en de gebruikelijke topprestatie van Carice van Houten ;)), maakt de film de beste toevoeging aan de Nederlandse filmgeschiedenis in jaren.