Ja, vet hoor… Carnaval… Op dit moment trekt het laatste staartje van de optocht langs mijn huis. Ik heb een uur buiten gestaan, maar op een gegeven moment krijg ik toch koude voeten (cold feet, haha)… Je wordt toch ook heel erg geconfronteerd met je verleden op zulke momenten. Naast dat je een goed beeld krijgt van wie er allemaal in je dorp wonen, hoor je ook al die geniale muzikale composities uit het verleden, maar dan verkracht. En dat wordt dan ondersteund door hele harde toeters en luidruchtige, aangeschoten mensen. En ik hoorde zelfs Pater Moeskroen langskomen. Bij onze straat past dat niet zo. Als er namelijk één straat is die Carnaval absoluut niet lijkt te boeien, dan is het mijn straat. En dus staan er 3 mensen (per 10 huizen) op straat. Toch komt de optocht hier langs (met een klein dorp heb je niet zoveel keus). Maar dan moeten ze ook wel een beetje doorkarren. Omliggende dorpen rijden namelijk ook mee en op een gegeven moment zitten er zoveel gaten in de optocht… Dan weet je dus niet waarop je wacht… Enfin, dan is de bedoeling dat de sfeer er zo goed inzit dat het toch vet is. Maar dat is dus niet bij ons in de straat…
En toch is de optocht een van mijn favoriete onderdelen van Carnval. De wagens zien er best vaak puik uit en je komt toch allemaal mensen tegen (of ja, die mensen komen jou tegen, want ik liep niet mee). Ex-leerlingen van mij, toen ik stage liep (‘Jij bent toch een van de stagaires van…?’; ”Hoe is het met Dylan’ en ‘Jullie waren hele leuke stagaires…’) of een klasgenoot uit de tweede en de derde (‘…’).
Ach ja, feit is dat ik niet echt ingeburgerd ben in mijn dorp. Dus ik ga ook maar niet bij een van de carnavalsverenigingen om mee te lopen. Maar misschien richt ik nog wel eens een eigen op. c.v. ditisstefan.nl – met een punt tussen de c.v.
