Na drie keer Ashes to Ashes, de balans

De vraag is altijd of iets waar je naar uitkijkt, een film, een CD, een TV-serie, wel de verwachtingen kan waarmaken. Ik keek vanaf de aankondiging van de serie verleden jaar heel erg uit naar Ashes to Ashes, het ‘vervolg’ op Life On Mars. Na 3 afleveringen is het nu tijd om de balans op te maken. Zijn de verwachtingen waargemaakt?

Verhaallijn
Het verhaal vertoont overeenkomsten met Life On Mars, met het verschil dat hoofdpersonage Alex Drake zich volledig bewust is van wat er met haar aan de hand is. Dit is het geval, omdat ze de zaak Sam Tyler (hoofdpersoon uit Life On Mars) heeft bestudeerd en dus bekend is met de karakters. Dit neemt een hoop onzekerheid en twijfel weg. Hoe de verhaallijn zich gaat ontwikkelen is erg interessant. Het zou flauw zijn als de makers de serie op dezelfde manier laten eindigen als Life On Mars, maar het ligt voor de hand.
Daarnaast zijn er natuurlijk de losse verhaallijnen. De eerste aflevering was ronduit teleurstellend, de tweede kon er mee door. Pas bij de aflevering van afgelopen donderdag hadden we eindelijk een goede verhaallijn. En gezien het feit dat de losse afleveringen daarmee staan of vallen, is het te hopen dat het de eerste van vele is.

Personages
Ik moet zeggen dat ik Keeley Hawes absoluut geen slechte actrice vind, maar Alex Drake vond ik vooral irritant. De eerste twee afleveringen is ze vooral bezig met de wereld om haar een te beschouwen als ‘nep’ en straalt ze een soort minachting uit. In de derde aflevering accepteert Alex eindelijk dat ze (voorlopig) vastzit in 1981 en daardoor is ze meer bezig met het ‘meegaan’ met de werkelijkheid die ze voorgeschoteld krijgt. En dan kweek je ook een beetje sympathie voor haar karakter. Nu is het te hopen dat ze dat vast weet te houden. John Simm wist dat prima te doen in Life On Mars.
Maar er moet wel gezegd worden dat het van lef getuigd, dat de makers de hoofdpersoon van Life On Mars, toch bij uitstek een mannenserie vervangen door een vrouw. Een knappe vrouw, jazeker, maar toch geen man. En dat biedt kansen. Gene Hunt, gespeeld door de briljante Philip Glennister, heeft het nogal moeilijk met de vrouw die zeker niet voor hem onder doet, maar zich bij tijd en wijle nogal vreemd gedraagd. Het gevolg is dat hij zich over de top gedraagd en in feite een karakter van zichzelf speelt. Maar in aflevering 3 zien we bij Luigi’s restaurant een andere kant van de macho. Net zoals we een andere kant zien van ‘eikel’ Ray. Erg mooi gedaan.
En dan is er nog Molly, het dochtertje van Alex, voor wie ik inmiddels een intense haat heb ontwikkeld. Met haar ‘mole’ op haar gezicht is de naam ook erg ongelukkig gekozen. Ik hoop dat haar bijdrage meer gaat inhouden dan alleen in beeld komen op vage momenten.

Productie
Op dit gebied verschilt de serie misschien wel het meest van Life On Mars. En dat zie je goed aan de intro, een stokpaardje, ik geef het toe, de intro erbij halen.

[kml_flashembed movie="http://youtube.com/v/JHj9JbGL6xg" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

En nu die van Ashes To Ashes:

[kml_flashembed movie="http://youtube.com/v/RgnRBCKhPfI" width="425" height="350" wmode="transparent" /]

Ik geef het toe: een elektrische gitaar, net als bij Deadline (zie stokpaardje-link). Maarrrr, nu is ie nuttig. De serie ademt namelijk alles van een jaren ’80 politieserie, wat het in feite ook is, natuurlijk. En dat komt met over de top achtervolgingen, complotten en een zelfverzekerheid die bij Life On Mars vaak afwezig was.

En die zelfverzekerheid is misschien nog wel hetgeen waar het meeste aan moet wennen bij Ashes To Ashes. Veel meer dan bij zijn voorganger ademt nu ook de productie van de serie de tijd van de serie (jaren ’80). Meer cheesy, meer glamour en meer overdreven dus. En nu dat duidelijk is, kan het niet anders zijn dan dat Ashes To Ashes een geweldige serie in wording is. Ook al speelt John Simm niet mee…

Aanstaande donderdag aflevering 4…

3 reacties

Ashes to ashes is een geweldige serie.Stefan heeft helemaal gelijk met zijn analyse. Het begin was een beetje rommelig. Personage ALex was irritant, maar zolang Gene Hunt in de buurt is…., geweldige interactie tussen die twee. Twee sterke karakters die niet voor elkaar willen onderdoen. Ze haten elkaar maar tegelijkertijd broeit er wat… Ik kan niet wachten op de volgende aflevering.

Trouwens Life on Mars wordt a.s. donderdag op ned 3 om kwart voor 12 ( wat voor onzinnge tijd is dat!) uitgezonden.

Dank voor uw comments. Ik ben blij dat ik niet de enige in Nederland ben die de serie volgt. Ik heb Aflevering 4 opgenomen, die ga ik vanavond maar eens kijken.

@Anne: de tweede serie van Life On Mars is idd vanaf a.s. donderdag te zien op Nederland 2…

Geef een reactie