In een nog niet eens zo heel grijs verleden, maar toch wel vergrijzend (2006), hield ik een korte tijd een weblog bij dat alleen maar over muziek ging. Dat hield ik maar een paar maanden vol omdat ik het heel druk had, maar het heette The Dutch Guide To Alternative Music. Met als slogan ‘Let The Dutch Decide’ probeerde ik gave muziek te promoten. Maar ik had het veel te druk om fatsoenlijk te bloggen (met ook heel veel andere sites onder mijn hoede). In ieder geval was ik daar net zo consequent met mijn rubrieken. Er verscheen één hele aflevering in de rubriek ‘SIDUSIDGSIL’:
Enfin, de wereldmuziekrubriek dus. In die ene aflevering besprak ik Idan Raichels Mi’Ma’amakim, met als Engelse titel Out Of The Depths. Toen door mij liefkozend Gallemeee.mp3 genoemd. Dat liedje kreeg ik van Mischa, en die had het weer van Nina uit Zweden. En het was een vet liedje, al was er geen chocolade van te maken (al had het vast een religieuze insteek). Ik kreeg ook nog een ander liedje van dezelfde Idan Raichel: Siyaishaya Ingoma, vrij vertaald: Sing Out For Love.
Fast forward naar 2008.
Twee weken geleden kwam Sjoerd op bezoek en naast een toneelreünie bezochten we ook de Wereldwinkel in Nijmegen (je ziet hem best makkelijk over het hoofd). Daar moesten we chocolade kopen. Toen we er toch waren kochten we ook maar meteen koffie en sap (aanbieding), want die waren toch op. Bij de kassa aangekomen realiseerde ik me pas dat de CD die opstond me ergens aan deed denken. En toen zag ik ineens het doosje van The Idan Raichel Project liggen. Het meisje achter de kassa vond hem ‘helemaal geweldig’ (*flirtflirt*) en ik vond het heel erg geen toeval. Dus kocht ik de CD maar, ondanks dat ik een zuiniger levensstijl probeer aan te leren. Thuisgekomen zetten we de CD bijna meteen op (bijna, want Sjoerd moest eerst The Dubliners luisteren).
Inmiddels zijn we weer een weekje of twee verder en is het tijd voor het oordeel. Het is een verrassend veelzijdige CD. Dat komt ook de aard van het project. Idan Rachel, producer, componist en keyboardspeler vond het een vet idee om met zoveel mogelijk invloeden in de cultuur van Israël in zijn muziek te verwerken. Het gevolg is dat hij in zijn studiootje thuis samenwerkte met muzikanten uit of met ouders afkomstig uit Ethiopië, Yemen, Afrikaanse en Arabische landen. Het resultaat was niet extreem samenhangend en het lukte ook niet meteen een platendeal te krijgen, maar inmiddels zijn twee CD’s af. De CD die ik heb is een combinatie van nummers van de eerste en de tweede CD. Tekstueel gezien gaan de teksten over het algemeen over uniformiteit, diversiteit en het opbrengen respect daarvoor. En uiteraard wordt God de nodige malen daarbij aangeroepen. Maar we vinden ook ‘gewone’ liefdesliederen terug. Die zang is grotendeels in het Hebreeuws, al worden ook andere talen aangewend waar de gemiddelde Nederlander de ballen van snapt. Om de duidelijkheid te vergroten, zijn door de nummers vaak ook nog eens traditionele gezangen gemixt.
Dat alles levert een intrigerende en over het algemeen heel mooie CD op en hoewel waarschijnlijk niet alles je cup of tea is, is het een welkome afwisseling van de Franz Ferdinands, Arctic Monkeys en hypebandjes die absoluut niet slecht zijn, maar ook niet allemaal even origineel. De CD is gewoon te bestellen via Bol.com en je lokale platenzaak, maar ik weet niet hoe het met de levertijd is. Anders kun je hem vast in de wereldwinkel scoren (die zit naast de Australian Ice Cream – weet ik nu) als je daar naar binnen durft.
Check hier onder de video voor Gallemeeee (Mi’Ma’amakim), met als hoogtepunt de zoen op de wang.
Overigens staat Idan Raichel in mei in de Melkweg en ik voel er wel iets voor hem uit te checken. Een kaartje kost alleen wel 30 euro (20 euro voor studenten) en ik weet niet of ik het heel vet vindt om voor die prijs in mijn eentje te gaan… Iemand zin om mee te gaan?
drieëneenhalf uit vijf