Terwijl ik deze recensie schrijf, luister ik alweer naar het volgende project van Richard Swift, het deze maand verschenen ‘Richard Swift as Onasis’: zijn kijk op rock ’n roll uit de jaren ’50. Maar daarover een andere keer meer. Nu gaat het om zijn vorige project: het in januari van dit jaar verschenen ‘Instruments of Science & Technology.’
Richard Swift is een beetje vreemd. Aan de ene kant neemt hij graag zo ‘ouderwets’ mogelijk op (‘just because the music has moved on since the 30s, 40s, 50s, 60s, doesn’t mean it has become better’), maar aan de andere kant perst hij er op Music from the Films of R/Swift een reeks elektronische, ambientachtige geluiden uit die mensen uit die tijd zouden opvatten als signalen van een andere planeet. Verder verwijderd van de American Pop van Dressed Up For The Letdown kan haast niet.
Het gaat dan ook te ver om op dit nieuwe album te spreken van liedjes die samen een album vormen. Het gaat over het algemeen om steeds terugkerende motieven en een samenspel van muzikale lijnen. Het gebruik van zang is minimaal (op een gevocodeerd ‘we are the instruments, of science and technology’ in INST na is het allemaal vrij behelpen) en dat bevordert de toegankelijkheid van de plaat niet. De toon van de plaat wordt gezet door een verteller die aankondigt: ‘The best way to relax is to lie down upon your bed, and stretch out.’ Wat volgt is al met al een reeks snellere en langzamere tracks die niet zouden misstaan als soundtrack in een ruimtemuseum.
Een voorbeeld van een typisch (en dan nog vrij toegankelijk!) nummer van dit album is Shooting a Rhino Between The Shoulders, gratis te downloaden bij het label. Hoewel het zeker zijn charme krijgt bij herhaaldelijk luisteren, is het nummer niet bepaalde de instant-hit die dit project naar de mainstream gaat boosten. En dan heb ik het nog niet over de tracks gehad waar geen enkele beat of bas inzit en die als ideale achtergrondmuziek dienen, in die zin dat je niet doorhebt dat het opstaat als je er maar met een half oor naar luistert. Zodra je de volumeknop wat verder opendraait, wordt je door Swift afgestraft door een knallende beat die misschien niet mijn leuke overbuurmeisje, maar wel mijn studentenhuis wakker maakt (me even inbeeldend dat ik hier ’s nachts naar luister – wat me het meest voor de hand ligt).
Al met al lijdt dit project een beetje aan de nietszeggendheid waar ik ambient muziek wel vaker aan vindt lijden – en wat ook de reden is dat ik geen andere ambient CD’s in huis haal. Maar het project kent zeker zijn charme en ik kan me voorstellen dat de muziek goed werkt bij de films van Richard Swift (zie YouTube). Maar die worden niet met de LP (met gratis MP3’s) of CD meegeleverd. En dan moet je vooral van vage muziek houden om dit mooi te vinden. Of heel erg fan zijn van Richard Swift. Of allebei. Maar anders kun je beter Dressed Up For The Letdown kopen. Music from the Films of R/Swift intrigreert mij zeer, maar het laat geen diepe indruk achter.
drie uit vijf
