Stefan Leest Tolstoj: Oorlog en Vrede
Nu op: bladzijde zevenendertig (onderaan)
Bladzijdes gelezen: vierentwintig (sinds de vorige aflevering)
Huidige gemoedstoestand: wie heeft er nog tijd?
Waardering: nog geen uit vijf
Als me tot nu toe één ding duidelijk is geworden over Tolstoj, dan is het dat de beste man veel tijd had. Want hij schreef niet alleen Oorlog en Vrede, ik ga er vanuit dat hij het ook nog een keer heeft overgelezen om te kijken of het allemaal wel klopte. En dat is meer dan mij tot nu toe is gelukt in dit project. Dat kan komen doordat ik ook aan mijn scriptie wil werken, alleen bij mijn ouders lees of tevens Het Verdriet van België probeer te lezen (waarin ik overigens verder ben dan in Oorlog en Vrede)… Wat het ook is, het schiet nog niet bepaald op. Zelfs vorige week, toen ik ziek in bed lag, kon ik me er niet toe bewegen een enorme leesspurt te maken zodat het nog enigszins geloofwaardig zou overkomen dat ik actief lees. Dus daarom geef ik het maar toe: ik ben op bladzijde 37 (onderaan).
Daarbij moet ik wel aantekenen dat ik het boek al een beetje boeiend begin te vinden. Ondanks het feit dat het verhaal zich tot nu toe vooral in en om salons van Russische high society figuren afspeelt, mijns inziens niet de meest geschikte omgeving om een heel dik boek over te schrijven, is de afkeer die mij twintig bladzijdes geleden overheerste, enigszins verdwenen. Als we binnenkort nog een bijzonder boeiend iets gaan meemaken, met andere woorden als er straks een plot in het boek blijkt te zitten, dan komen we helemaal ergens.
Toen ik eind 2006 stage liep op een middelbare school, vroeg ik na bespreking van een fragment van De Ruimte van Sokolov of een bepaalde leerlinge het betreffende boek wilde lezen. Dat wilde ze niet. Waarom? Omdat het over Rusland ging en saai was. Maar ze maakte de cruciale fout door te impliceren dat alles wat Russisch is ook saai is. Toen ik haar daarop wees (“Dus jij vindt alle Russische dingen saai?”), kreeg ik een stuntelig “nee, ja, maar…” als antwoord. Maar misschien had ze wel gelijk… Misschien zijn alle boeken die met Rusland te maken hebben inderdaad saai…
De tijd zal te leren – al moet ik dan wel iets sneller gaan lezen.
1 reactie
Stefan, krijg je het wel uit voor je dood? (ook best aardige materie voor een boek overigens, iemand die zijn hele leven door één boek van Tolstoj probeert te komen)
Bedankt voor je comments bij mij. Grappig dat de toiletteksten de mannen daadwerkelijk bekend voorkomen. Ha! 😉