Bill Bailey is en blijft een van mijn favoriete Britse comedians. Niet alleen verbaal erg sterk, ook muzikaal is hij erg goed (bijvoorbeeld zijn briljante Brian Adams parodie: Hats off to the Zebra). Hier waagt hij zich aan het oeroude genre van ‘een man komt een café binnen.’ En Bailey zou Bailey niet zijn als hij er niet een geheel eigen, existentiële twist aan zou geven…