BC: Eeuwige Roem (Saskia de Coster)

Mijn categorie Boekenclub (in de wandelgangen ook wel “De Literaire Bedwetter” genoemd) is nu niet bepaald de meest gevulde. Concrete ‘boekbesprekingen’ zijn tot dusverre alleen van een drietal Engelse boeken verschenen (Adams, Wyndham en Rowling) en de eerste luttele pagina’s van een Russisch ‘meesterwerk’. Dat kan ik natuurlijk niet maken, als neerlandicus / letterkundige. Als het aan mijn blog ligt, komt daar vanaf heden verandering in. Nu hopen dat Stefan meewerkt…

Saskia de Coster – ‘Eeuwige Roem‘
Ik vind Saskia de Coster een beetje vreemd. Maar dat moet ook. Ik vond het vorig jaar verschenen ‘Held’, om de slogan van een drankje dat ik nog nooit heb gedronken te citeren ‘een beetje vreemd, maar wel lekker.’ Het boek was lekker absurd. Ook las ik recentelijk een aardige column van haar in ‘Next One’, het nieuwe gratis magazine bij ‘NRC Next.’ Maar ‘Eeuwige Roem’… Daar kan ik niet zoveel mee.

Babs en Julie hebben allebei een minder geslaagde jeugd: de een heeft een alcoholiste als moeder, de ander verliest haar zusje op jonge leeftijd. Julie heeft als levensdoel het wereldberoemd worden, Babs wil haar Boek vol Wijsheid voltooien. Wanneer Babs van huis wegloopt kruist haar leven even met dat van Julie. Als de twee elkaar een hele tijd later op een feestje treffen en een onenightstand beleven, is volgens de achterflap een vriendschap geboren ‘die geen lezer onberoerd zal laten.’

Maar dat doet ie dus wel. De Coster schrijft nog steeds fantastisch mooie zinnen en vaak ook met gevoel voor humor. Maar nergens grijpt het (uiteindelijk fatale) verhaal me echt aan. De zoektocht van de twee meisjes naar ‘Eeuwige Roem’ is niet mooi, niet dramatisch, niet indrukwekkend en ook niet bijzonder grappig. Het is vooral een beetje vreemd. Maar dat is niet genoeg. Teleurgesteld druip ik af. In een hoekje blader ik nog eens door ‘Held.’ Ik troost me met de gedachte dat er blijkbaar wel een stijgende lijn in het werk van De Coster zit.

twee uit vijf