[In ’t Rhodos]: Vaders en Moeders

De afgelopen twee weken bestonden uit uitgaan, ingaan, opgaan, afgaan en weggaan (en weer terugkomen). Maar ze waren vooral erg leuk. Ik ga niet proberen Kwark van Roggels Rhodosverslag te gaan overtreffen (hoewel me dat makkelijk zou lukken natuurlijk, ze noemen mij niet voor niets Stefan ‘De Schrijver’). Voor een verslag met structuur moet u bij eerstgenoemde zijn, voor een ongeorganiseerde zooi logs over de afgelopen twee weken (dus inclusief intro), gaan we hier los. En we beginnen dus niet op Rhodos, maar op het terras van een café op de universiteit. Het Cultuurcafé om precies te zijn, want daar begon het allemaal…

17 augustus 2008

Altijd relaxed als de intro begint tijdens een verjaardagsfeest… Het was gezellig, de taart was nog niet aangesneden en er kwam net nieuw bezoek… Toch vertrok ik met de bus naar Nijmegen, mijn eigen familie achterlatend voor een andere familie: een nieuwe familie. Samen met mijn talloze partners zouden we namelijk een perfect gezin stichten, en we wilden veel kinderen. Heel veel. Om ze te begeleiden tijdens hun laatste sprong als kind, jongere, tiener, naar de volwassenheid en ze vervolgens laten uitwaaieren over het spectrum van Nederlandse Taal en Cultuur. Ik heb het over de nieuwe eerstejaars Nederlands en de introductie van de Radboud Universiteit.

Op het terras van het Cultuurcafé zaten ze al, mijn partners. Ik kreeg een zelfde zwart t-shirt als zij al droegen, om uniformiteit en eenheid uit te stralen. Het vereiste enige buikinhoudskills, maar verder zag ik er goed uit en kon ik ‘Hoi’ gaan zeggen tegen mijn kinderen. Het waren er nog niet heel veel, maar naar mate de tijd vorderde, ontfermden wij ons over meer en meer nieuwe eerstejaars. Waren wij jong en onbezonnen geweest, dan hadden wij gewezen en gelachen in de richting van standjes als Filosofie en Taal en Cultuurstudies, maar nu waren wij, Ricardo (die zich later bij ons zou voegen), Freek, Arnoud, Christine, Eva-Marijn, Adrianne en ik, verantwoordelijk voor deze jonge, tere zielen. Het was aan ons ze te laten kennismaken met de grote mensenwereld, zonder hun zielen voor eeuwig te laten bedoezelen. Een nobele taak en ik had er veel zin in.

Rond een uur of vijf verplaatste ik mij met mijn halfingepakte Rhodoskoffer naar mijn kamer (wat nog verrassend veel werk was) en fietste vervolgens naar station. Daar splitsten we ons op, nadat ook plaatsvervangend voorzitter en penningmeester Ricardo de mogelijkheid had gevonden zich bij ons te voegen, om te gaan eten. Samen met Eva-Marijn en Christine ging ik wokken bij de Wok 2 Go (there’s a first for everything) met een aantal enthousiastelingen die liever niet op de eerste dag al fastfood wilden nuttigen bij de Burger King of MacD. Ondertussen werd er af en aan gebeld met mentoren en eerstejaars die later aankwamen, maar tijdens het eten kreeg de groep behoorlijk vorm.

Om acht uur, later dan gepland, stonden we met zijn allen in het Kronenburgerpark te besluiten dat het te hard ging regenen om dáár spelletjes te doen. In een verrassingszet onderweg naar Café Deux Chevaux begon het inderdaad ganz hard te regenen. Gelukkig wist iedereen relatief droog het café te bereiken, waar we dus maar iets eerder naartoe gingen dan eerder gepland. Dat had tot gevolg  dat we in plaats van de ijsbrekende kennismakingsspelletjes, meteen op microniveau aan de slag gingen door in kleinere groepen te socializen en dat er al gauw ook tussen de verschillende praatgroepen werd uitgewisseld, doordat mensen Twister gingen spelen of naar het toilet gingen. Al met al was het bijzonder gezellig in het niet extreem bijzondere café.

Ter afsluiting gingen we naar Puperpop Kick Off in Van Buren. Het was druk, het was massaal, maar het was ook bijzonder geslaagd. Met hits als “Casanova” (Ultimate Kaos) en het door mij totaal vergeten “C’est la vie” (van B*witched – in mijn herinnering waren die meisjes trouwens veel knapper – en Frans ipv Iers – de solo is nu een stuk beter te begrijpen -, maar dat boeit nu niet), kon de avond natuurlijk ook niet meer misgaan. Daarvoor wel nog enkele mentorkinderen afgezet op stations en voor studentenhuizen – een van mijn favoriete onderdelen, omdat het een goedkoop excuus is om even uit de hitte en drukte van de kroeg te sneaken en frisse buitenlucht in te ademen.

In ieder geval was de eerste avond bijzonder geslaagd…

In de volgende aflevering van “In ’t Rhodos” regelt Introvoorzitter Stefan een locatie om ondanks de regen spelletjes te kunnen doen, organiseert hij meteen ook zijn laatste A-feest, breekt hij alle records op de sportdag EN pakt hij zijn tas in voor de vakantie naar Rhodos...