R.L. Stevenson – ‘Dr. Jekyll & Mr Hyde’
Ik was – naar ik dacht – al bekend met het klassieke werk van Stevenson. Vorig jaar zond de BBC namelijk een briljante serie uit – genaamd Jekyll. Dit was een moderne interpretatie (van de briljante Steven Moffat) van het klassieke verhaal, met James Nesbitt in de titelrol. Na het kijken van deze serie, was ik behoorlijk benieuwd naar het originele verhaal, de klassieker zelf.
Blij verrast was ik dat het geen recht toe recht aan horror/thrillerverhaal was. Het grootste deel van het verhaal wordt beleefd vanuit de ogen van Mr Utterson en gaat veel meer over vriendschap dan het drama van Dr Jekyll, dat eigenlijk pas aan het einde helemaal opgehelderd wordt. Alle personages zijn intelligente wetenschappers of rechtsgeleerden en hierdoor wordt de lezer gedwongen de ontwikkelingen in het verhaal serieus te nemen. Hierdoor wordt het geen op sensatie belust plot, maar een subtiel uit de doeken gedane geschiedenis. De lange zinnen, in de negentiende eeuw gewoon, doen het verhaal voor de verandering een keer goed. Enige nadeel van het boekje is dat het het beste gelezen kan worden zonder enige voorkennis (naar ik verwacht een onmogelijkheid bij zo’n bekend verhaal). Al behoorlijk bekend met het plot, miste het verhaal de in your face waarde die ik er vooraf aan had toegekend. Probeer je voorkennis uit te schakelen en je leest een fascinerend beschreven verhaal en reken vooral niet op gruweldaden of gore details.
drieënhalf uit vijf
