Street Cred

Street Cred, slang voor street credibility, geeft in de hiphopcultuur aan of je niet teveel softe R&B nummers hebt uitgebracht als stoere rapper uit de hood. Als je merkt dat je street cred niet meer is wat ie was, dan moet je dus gauw een nummer uitbrengen vol lompe beats, voorzien van lyrics over hoe je veertien keer in je schouder bent geschoten en met je homies zoveel mogelijk vrouwelijk schoon afwerkt.

Maar niet alleen hiphoppers hebben street cred. Ook de alternatieve muziekscene heeft zijn vorm van credibility – al gaat het daar iets anders in zijn werk. Als je daar street cred wilt hebben, moet je altijd als eerste de band van het moment luisteren en bereid zijn ze weer af te danken wanneer ze niet meer hip zijn. Het zal u dan ook niet verbazen dat ik geen street cred heb in de fictieve indiewereld. Ik ben niet zo trendgevoelig. Hoewel ik wel degelijk artiesten vrij vroeg ontdek, heb ik de neiging – als ik ze goedkeur – ze te blijven volgen – ook als ze allang niet meer band van het moment zijn. Mijn top 5 op Last.fm bestaat uit bands die allemaal hip waren rond 2001 – 2003. Uitzondering is Elbow, die op dit moment behoorlijk hip aan het worden is (maar ook rond 2001 rimpels in de grote muziekplas maakte). Er is nog een kans dat Kings of Convenience extreem hip gaan worden als hun volgende album volgend jaar verschijnt, maar het feit dat ik er dan al een jaar of acht naar luister, werkt dan eigenlijk niet in mijn voordeel. Vooral omdat ik in die jaren onder andere niet luisterde naar The Arctic Monkeys (ik weigerde te geloven in de kwaliteit van I Bet You Look Good (On The Dancefloor) – al moet ik ze nageven dat er wel een of twee aardige liedjes stonden op het debuutalbum), The Strokes, Interpol en recentelijker Kings of Leon en Cold War Kids.

Hoewel ik hun namen redelijk op tijd signaleer, ben ik te lui om naar NOG MEER muziek te gaan luisteren. Ik heb ook nog een leven (zeggen ze). En ik weet ook dat er trends zijn die ik over het hoofd zie. Zo draait Andrew Bird draait al wat jaartjes mee in de muzikale draaimolen, maar sinds Weather Systems in 2003, neigt deze van oorsprong op viool afgestudeerde bachelor meer naar de indiehoek. En sinds dat album in 2003 is hij om die reden steeds een beetje hipper geworden. Maar ik ontdekte hem vorig jaar pas. In 2009 verschijnt zijn achtste studioalbum, Noble Beast. Ik denk dat ik nog niet helemaal te laat ben. Dus daarom post ik nu dit op het eerste gehoor onbezorgde fluitliedje: Oh No.

Street Cred? Anyone?

Geef een reactie