Dat was ook meteen het kwalitatieve hoogtepunt. Hoewel seizoen twee en drie commercieel gezien veel succesvoller waren, werden de sketches ook een stuk minder grappig. Fat suits werden aangetrokken en er werd de draak gestoken met incontinente vrouwen, dikke mensen, domme mensen en gehandicapten. Hoewel deze elementen in het eerste seizoen zeker niet afwezig waren, kwam in het tweede en derde seizoen van de serie de nadruk steeds meer op kinderachtige, beledigende poep- en plashumor te liggen. Vaak zat er niet eens meer een clou aan het eind van een sketch. En dat was best wel zonde. Er zaten nog enkele aardige sketches bij, maar de show was lang niet meer zo ingenieus als in het eerste seizoen.
Gedurende het derde seizoen werd deze kritiek steeds prominenter in de Britse media. Vooral ook omdat de serie erg populair was bij kinderen (ondanks het late tijdstip van uitzending). Misschien is het daarom maar goed dat na deze derde serie het een tijdje rustiger werd rondom Walliams en Lucas, de twee makers. Er kwam nog een buitenlandspecial, Little Britain Abroad, waarin alle klassieke karakters uit hun normale omgeving werden gerukt en in andere landen geplaatst. Chav Vicky Pollard werd in Thailand opgepakt voor drugssmokkel en Lou en Andy gingen op vakantie naar Amerika.
Deze special was slechts een vingeroefening vergeleken met wat de Amerikaanse zender HBO en BBC1 nu uitzenden: Little Britain USA functioneert enerzijds als vierde seizoen van Little Britain, maar is ook een kennismaking met de klassieke Britse figuren, aangevuld met een aantal nieuwe, voor de Amerikanen. Grote vraag is of de Amerikaanse versie meer lijkt op het eerste seizoen van de Britse reeks, of meer op het banalere derde.
Ik moet wel aantekenen dat de BBC pas één aflevering heeft uitgezonden en dat de toon wellicht naar mate het seizoen vordert sterker wordt (maar Little Britain kennende, zal dat wel meevallen – het wordt hooguit allemaal nog iets aangedikter, omdat de personages dan bekend zijn bij het publiek). Feit is dat we in de eerste aflevering kennis maken met onder andere astronaut Bing Gordyn – de achtste man op de maan, een doodgebloed huwelijk, een vrouw met een schattig hondje dat haar dubieuze dingen laat doen, een oma die alles in het leven heeft geprobeerd en twee gym buddies. Terugkerende karakters uit de Britse serie zijn Lou en Andy, Carol de botte receptioniste en Majorie Dawes van fatfighters.
De nieuwe figuren zijn over het algemeen minder beledigend dan sommige oude personages. Wellicht is dat omdat deze figuren voor nieuwe invalshoeken zorgen. Little Britain zal nooit een keurige sketchshow worden en dat was deze eerste aflevering ook niet, maar figuren als Bing Gordyn en de moeder die haar dochter op kamp stuurt zijn in ieder geval een stuk minder beledigend dan de incontinente vrouw uit seizoen drie van de Britse reeks, of de verachtelijke Bubbles Deverre (het slechtste excuus voor een fatsuit). Helaas maakte zij aan het eind van deze eerste aflevering toch haar Amerikaanse debuut. Jammer.
Grote afwezige in de eerste aflevering is Vicky Pollard. Waarschijnlijk omdat Amerikanen niet bekend zijn met het fenomeen Chav, is de immens populaire vuilgebekte tiener verbannen naar een latere aflevering. Het is de vraag of ze überhaupt wel grappig is voor Amerikanen. Ook Daffyd (the only gay in the village) en Sebastian Love (ooit verwijfde assistent van de Prime Minister, gespeeld door Anthony Head, maar nu zelf in die rol – maar nog steeds verwijfd) hebben nog niet hun opwachting mogen maken. De rol van de Amerikaanse president wordt overigens gespeeld door een acteur die verdacht veel op Obama lijkt.
Tot nu toe lijkt het erop dat Lucas en Walliams naar de kritiek hebben geluisterd. De personages die de meeste weerstand opriepen bij het publiek hebben het veld geruimd in deze eerste aflevering. Maar wellicht is dat juist omdat het de eerste aflevering is. Overigens is de muziek tijdens de aftiteling briljant. De originele muziek is omgebouwd tot magistrale filmmuziek. Erg leuk gedaan.
Rest de vraag of de nieuwe serie grappig is. Hoe legendarisch Lou en Andy, Marjorie en de botte receptioniste ook zijn, ik kan niet zeggen dat de sketches veel toevoegden aan de vorige series. Ik vond ze zelfs niet bijzonder grappig. Ik hoop eigenlijk dat ze voorzichtig met de oude personages omgaan en ze niet te vaak inzetten. De nieuwe sketches zijn namelijk een stuk leuker: vooral de astronaut die de scouting bezocht was hilarisch. Alleen de vrouw met het gemene hondje is erg flauw en lijkt vooral een ‘outtake’ van het derde seizoen. Maar de belangrijkste les van Little Britain USA lijkt me dat als Lucas en Walliams de oude serie los durven te laten, ze best grappig zijn. En dat ze dan weer reden tot lachen geven.
