Stefan Leest Tolstoj: Oorlog en Vrede
Nu op: bladzijde zeventig
Bladzijdes gelezen: drieëndertig! (sinds de vorige aflevering)
Huidige gemoedstoestand: daar gaat een kratje bier
Waardering: nog geen uit vijf
Begin november zat ik, na een lange dag scriptieonderzoek in Den Haag, met twee vrienden in de trein. Daar kwam ook ter sprake dat ik Oorlog en Vrede nog steeds moest uitlezen. Of ik er nog in bezig was? Ja. Nou ja, ik was sindsdien voor de derde keer opnieuw begonnen, maar ik was er nog in bezig.
Maar eerlijk is eerlijk: ik ging hem toch niet meer uitkrijgen? Ik wilde wel degelijk een poging doen. Zo degelijk zelfs, dat ik er een kratje Hertog Jan op durfde te zetten. Maar het gaat me niet meer lukken voor 2008, dus dat kratje bier ga ik kwijt zijn. Maar ik moet en zal het boek uitkrijgen. De afgelopen dagen ben ik weer begonnen met lezen. Mijn tante (van wie ik het boek heb geleend) zei: “ach, al die oorlogen kun je gewoon overslaan!” Alleen jammer dat ik de eerste oorlog nog tegen moet komen.
De eerste dode is inmiddels bijna gevallen, maar de (bijna) doodsoorzaak is een beroerte (niet de meest boeiende doodsoorzaak) en in plaats van in te zoomen op het sterfgeval word ik als lezer meegezogen in ruzies over erfenissen en gesprekken of het wel of niet done is om je volle / halve nicht / neef te huwen.
Het helpt niet dat ik de afgelopen kerstdagen Blackadder heb zitten kijken. Ik zie tijdens het lezen nu vooral mogelijkheden om hier enorm mee de draak te steken in een historische komedie. Dat helpt het inleven niet echt. Ze zouden me eigenlijk op moeten sluiten met alleen dat boek en me pas vrij moeten laten als ik minstens 200 bladzijdes heb gelezen. Op ontsnapping of ontwijking staat een straf van veertig keer de Sissi-trilogie kijken (heden op Nederland 1).
Maar dat doet niemand. En dat zou natuurlijk ook niet de juiste manier zijn. Ik ben immers een man van doorzettingsvermogen, doortastendheid en moed. Een kroniek van maar net 1000 bladzijdes zou mij niet af moeten schrikken. Toch?
Dus we gaan gewoon door, ook in 2009. Ook al ben ik dat kratje Hertog Jan dan kwijt… Het verslag leest u gewoon hier.
