Dat films inderdaad stom zijn als je ze moet kijken, bleek gisteravond. Toen zag ik namelijk Entre Les Murs in een afgehuurde bioscoopzaal. En ik kan niet zeggen dat ik erg onder de indruk was. Hoewel er aardige scènes tussen zaten, leek het einde teveel in scène gezet voor een docudrama en werd het bijna een tearjerker. Bovendien duurde de film minstens een half uur te lang (met twee uur en een kwartier speelduur). En dat wint dan de Gouden Palm.
Call me disappointed.
Waarom mijn stelling dan nu is bewezen? Tsja… Die film moest ik dus kijken en de rest van de dag had zoveel weg van de middelbare school dat – gezien het feit dat deze film een Gouden Palm wint – dat wel de reden moet zijn dat Entre les Murs een duffe film is. Want ik heb veel vagere Franse films gezien sinds de middelbare school. En die waren allemaal mooi, leuk of gewoon goed.
Maar verder was de eerste dag op mijn nieuwe opleiding natuurlijk vol overweldigende indrukken, nieuwe gezichten en frisse uitdagingen. Maar bovenal enorm FRUSTREREND duf, middelbare school en vol zelfimportantie.
Oh. Zei ik dat hardop? Ik bedoel natuurlijk dat ik niet kan wachten tot de stage begint.
