Tsja, dat blijkt toch nog niet zo makkelijk: lesgeven én je site bijhouden. Je zal immers toch ook je lessen moeten voorbereiden. En dat doe ik meestal ’s avonds, wanneer ik normaal met andere zaken bezig zou zijn. En als je dan op een schaarse vrije avond moet kiezen tussen een sociaal leven en je site updaten, dan kies ik voor het eerste. Vandaar dat de verschijningsfrequentie van nieuwe berichten op ditisstefan.nl wat is gedaald de laatste tijd. In maart 2009 publiceerde ik ‘slechts’ 12 berichten. De laatste maand dat ik zo weinig berichten publiceerde, was augustus 2007. Ik wil dit wel blijven doen, maar in hoeverre de 20+ posts per maand worden gehaald, durf ik nu niet te voorspellen.
Ik begin me een beetje een fossiel te voelen in mijn studentenhuis. Ik was samen met onze ‘huisallochtoon’ (zoals ik de man liefkozend noemde) de langstzittende bewoner en ik had eigenlijk niet verwacht dat de man zou weggaan. Maar ja, je bent veertig en je wilt wat… Zodoende verhuisde hij aan het begin van dit jaar na een andere plek in de straat. Toen woonde ik ineens het langst in mijn huis. Huisoudste? Niks mis mee. Alleen toen gingen ineens de twee bewoners die er op mij na het langst wonen er vandoor. En ik zit er nog. En ik ben eigenlijk wel toe aan iets groters.
Mijn nieuwe huisgenoten zijn trouwens wel aardig hoor, dat is het niet. Het is meer mijn persoonlijke toe zijn aan iets groters en beters dat me parten speelt. Ondanks de doorstroom van bewoners de laatste maanden, blijven sommige dingen toch hetzelfde. Het volgens de brandweer eigenlijk te kleine kamertje waar onze huisallochtoon woonde is na enkele maanden dan toch weer bewoond. Geen student bleek zo gek om in een kamertje van vijf vierkante meter te bivakkeren zonder extra woonkamer of iets vergelijkbaars. Dus is ons studentenhuis even niet meer alleen voor studenten en hebben we een nieuwe huisallochtoon. Of eigenlijk is ‘huismoeder’ een betere omschrijving: sinds vorige week heeft Suzie (of Shuzi – wat me een veel gavere naam lijkt, maar ze zal niet de eerste Aziaat zijn die ik spreek die moeite heeft met de S-klank) de ramen gewassen, de hal gestofzuigd en de keuken en badkamer gepoetst. En ze komt sympathiek over. Qua leeftijd ben ik nu in ieder geval niet de oudste meer (ik schat haar ergens in de dertig). Ze verklaarde (in gebrekkig Nederlands, maar toch in duidelijke taal) dat ze niet mee zou doen met het schoonmaakrooster en gewoon ‘af en toe’ zou schoonmaken. Daarmee is ze dus voortvarend begonnen.
Ja, het worden nog eens schone tijden op de Willemsweg. En dat allemaal onder leiding van de huisoudste. Ik dus. Moehahaha. Ofzo.
(Desondanks: mocht iemand een kamer weten van ongeveer 20 m2, ergens in Nijmegen, dan hoor ik het graag!)
