De band speelt een geraffineerde mix van eigen nummers (zie ook myspace) en covers. De eigen nummers staan eigenlijk allemaal als een huis, al heeft de nieuwe luisteraar weinig aan berichten als ‘dit is een oud nummer in een nieuw jasje.’ Leuk aan de nummers is dat de band de tijd neemt om solo’s te spelen. In een tijd waarin alles steeds korter en puntiger wordt, neemt Sound Asleep de ruimte om hoogdravende solo’s en spannende riffs volledig tot hun recht te laten komen. Ook de covers mogen er zijn. The Beatles (Back in the USSR), Razorlight (In The Morning) en Stereophonics (Dakota): het is een verademing na alle Walking on Sunshines en I’m so Exciteds weer eens leuke covers te horen. En ze doen zeker niet onder voor de originele versies.
Na twee sets van drie kwartier (en een korte pauze tussendoor) sluit de band af. De geluidsman/kroegbaas laat weten dat, voor de opname, het nodig is dat de band één nummer nog een keer speelt. Dat is, samen met een ander nummer, meteen de encore. Het was niet druk vanavond, in café Allicht, maar het was zeker een prima avond.