Stefan leest: De Millennium Trilogie (2)

Voortgang: boek 2 (De Vrouw Die Met Vuur Speelde), blz. 9.
Aantal doden: oh ja dit ging ik bijhouden, maar minstens twee echte personages.
Aantal manonvriendelijke passages: 1 (één)
Aantal vrouwonvriendelijke passages: talloze
Huidige gemoedstoestand: Dat ging nog best snel
Huidige waardering: Eerste deel was aardig, maar ik vraag me af of het me nog een heel boek blijft boeien, laat staan twee.
Zweeds gerecht van de week: Lappgubbens Wokpanna

Dat ging best goed, dat eerste boek lezen. Toegegeven, vlak na de eerste aflevering van deze reeks raakte ik in een dip, maar afgelopen weeken spurtte ik door de laatste 150 bladzijdes heen. De ontknoping aar wat het grote mysterie van het eerste boek mag heten, kwam verrassend snel. Het was zeker geen “bom op de laatste bladzijde”.  Toch was ik nog steeds gemotiveerd om verder te lezen. Alle losse eindjes werden aan elkaar geknoopt, zelfs zo goed dat ik me nauwelijks kan voorstellen dat het tweede boek extreem boeiend kan blijven.

Ik sta niet onwelwillend tegenover De Vrouw Die Met Vuur Speelde, maar de proloog maakt in ieder geval duidelijk dat we ons in bekende wateren bevinden: de eerste sm-kelder heeft zijn opwachting al mogen maken. Ik vraag me echter af of ik nog een heel boek gefascineerd ga blijven door de avonturen van Mikael en Lisbeth, laat staan twee hele boeken. Deze delen zijn bovendien dikker dan de vorige en ik vrees voor de wet van Harry Potter: Harry Potter, hoe dikker hoe rotter.

Maar laat ik niet te negatief zijn. Ik heb het eerste deel met plezier gelezen en ben onder de indruk van het feit hoe alle losse eindjes aan elkaar geknoopt zijn, maar ik kan nu ook weer niet zeggen dat het een literair meesterwerkje van heb ik jou daar is. Nee, dat niet. Maar wel een prima tijdsbesteding.

Als u overigens denkt: “Oh, Stefan! Wat vond je van dit en dit uit het eerste boek?”, dan is dit het moment om vragen te stellen in de reacties op dit bericht!