Het wordt tijd om een lans te breken voor mijn favoriete band.
Zo begon ik mijn recensie van het vorige Turin Brakes album, Dark on Fire, in 2007. En eigenlijk zijn de tijden nauwelijks veranderd. Turin Brakes is nog steeds enorm ondergewaardeerd in de ogen van de massa. Toch zijn de commentaren niet van de lucht. Zowel het toonaangevende Mojo als Q Magazine belonen het album met 4 uit 5 sterren. Maar het grote publiek is ver te zoeken, de eerste single op het nieuwe label was volgens de playlistsamenstellers van de BBC unsuitable om op de radiozenders te draaien (overigens dachten enkele Britse commerciële zenders daar weer anders over) en ook het aantal promotionele activiteiten is qua formaat van een blitzkrieg naar een optreden per week teruggebracht. Daar had de band bij een grote platenmaatschappij als EMI minder last van. Het kleinere Cooking Vinyl (onder andere The Prodigy) neemt de honeurs nu waar. En zij stoppen het geld niet in bezoekjes aan radiozenders die de heren bijna nooit draaien, maar in de tour die in maart begint en in april Nederland viermaal zal aandoen. Dat zijn we niet meer gewend in Nederland…
Outbursts heet de nieuwste plaat van mijn favoriete band en als je bij de vorige plaat bent ingestapt, dan zal het wederom even slikken zijn. De akoestische gitaren zijn weer onder het stof vandaag gekomen en de liedjes zijn wat minder direct en simpel. Nee, het is geen progrock, maar we vinden wel aanzienlijk meer mineurakkoorden en ‘onverwachte’ melodieën op de cd. Twaalf nummers staan erop. Zelfs ik werd verrast door enkele nummers (Apocolyps, The Invitation, Radio Silence en Outbursts). Dat wil wat zeggen, lijkt me… Niet alle nummers zijn even briljant, eerlijk is eerlijk (zo klinkt Will Power als een trage versie van With or Without You van U2), maar uiteindelijk staan er meer leuke dan stomme nummers op het album.
De liedjes zijn ditmaal (weer) door de heren zelf geproduceerd. Voor Dark on Fire werd Ethan Johns in de arm genomen en de verschillen duidelijk hoorbaar. Dark on Fire klonk bijna als een live cd zonder publiek, terwijl op Outbursts er diverse lagen over elkaar heen zijn opgenomen. Soms schrikt dat in eerste instantie af (zoals bij Paper Heart), maar soms werkt het juist perfect (The Invitation). Daar staat tegenover dat Never Stops, Embryos en Outbursts juist bewust klein zijn gehouden qua productie.
Dat maakt Outbursts tot een evenwichtige, goede cd, die ik iedereen zou willen aanraden. Verwacht geen singles of hits, maar wel een dozijn aan prima liedjes. Als je niet van Turin Brakes en soortgenoten houdt, gaat dit album daar geen verandering in brengen. Maar als de akoestische gitaar jou op zich wel bevalt, dan raad ik je deze cd zeker aan. En met mij nu.nl, als je daar gevoeliger voor bent.
vier uit vijf
Midden april treedt Turin Brakes op in De Kelder in Amersfoort (11 april), Paradiso in Amsterdam (13 april), Paard van Troje in Den Haag (17 april) en Doornroosje in Nijmegen (18 april). De kaartverkoop is al begonnen.
2 reacties
De Revu gaf slechts één schamel sterretje. Nou hecht ik niet zoveel waarde aan de Revu – ik lees het blaadje in de pauze op mijn werk, omdat de kantine slechts een abonnement heeft op de Revu en de Margriet – en één ster is ook wel wat overdreven, maar toch, ook ik ben niet echt onder de indruk. Misschien een kwestie van nog een paar keer luisteren, maar toch – heb je niet een beetje last van een Turin Brakes-tunnelvisie? 😉 drie sterren, hooguit.
Dat sluit ik zeker niet uit.